Wojewoda: Kwota przysługującego nauczycielom dodatku funkcyjnego musi wynikać z regulaminu wynagradzania wyraźnie, co przejawia się m.in. w konieczności ustalenia jego dolnej granicy.
W rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Lubelskiego dotyczącym regulaminu określającego m.in. wysokość stawek i szczegółowe warunki przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego, uwagę poświęcono kwestii dodatku funkcyjnego i prawidłowego sposobu określenia go w regulaminie. Zgodnie z przepisem upoważniającym, którym jest art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela, obowiązkiem organu prowadzącego szkołę będącego jednostką samorządu terytorialnego, jest określenie wysokości dodatków, co w opisywanym przypadku wzbudziło wątpliwości organu nadzoru.
Rada gminy tworząca regulamin, zdecydowała bowiem o wskazaniu w nim tylko górnej granicy kwoty dodatku funkcyjnego, informując zatem zainteresowanych wyłącznie o maksymalnej sumie, jaką mogą uzyskać z tego tytułu. Jak wynika z rozstrzygnięcia, opartego na przykładach zaczerpniętych z orzecznictwa, taka metoda ustalania dodatku w regulaminie wynagradzania, jest nieodpowiednia. Istotnie, rada gminy czy powiatu ma do wyboru kilka sposobów wykonania swojego obowiązku. Może określić kwotę dodatku kwotowo, jako procent wynagrodzenia zasadniczego czy w formie "widełek" od-do. W przypadku wskazania możliwego przedziału kwoty dodatku, każdorazowo musi być to jednak informacja kompletna, ustalająca cały zakres możliwych do uzyskania pieniędzy. Oprócz informacji o granicy górnej, regulamin musi w takim przypadku wskazywać, jaka kwota dodatku funkcyjnego będzie kwotą najniższą.
Teoretycznie bowiem, brak informacji o minimalnej wysokości dodatku sugeruje możliwość określenia go na poziomie... zera, czyli nieprzyznania. To natomiast stanowiłoby przekroczenie granic upoważnienia ustawowego wynikającego z art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty. Obowiązek dokładnego przekazania informacji o dodatku funkcyjnym i umożliwienia nauczycielom poznania jego wysokości, był wielokrotnie uzasadniany w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dodatek funkcyjny stanowi bowiem stały składnik wynagrodzenia, którego kształt i wysokość - z natury rzeczy - muszą być znane podmiotom, których takie wynagrodzenie dotyczy.
Co więcej, niewskazanie dolnej wysokości dodatku ani kryteriów różnicowania jego wysokości, nie tylko czyni regulamin nieczytelnym, lecz również stwarza pole do manipulowania kwotami dodatków przez organy stosujące taką uchwałę, przekazując im uprawnienia nieznane ustawie. Wyeliminowanie takich zagrożeń wymaga określania wysokości dodatków w sposób wyraźny, a uchybienie stwierdzone w poddanym kontroli regulaminie, doprowadziło do stwierdzenia przez Wojewodę jego częściowej nieważności.
Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z 7 maja 2025 r. (sygn. PN-II.4131.126.2025)
