NSA: Sporządzone przez szkołę pismo dotyczące przeniesienia ucznia czy innych okoliczności związanych z realizacją obowiązku szkolnego, nie może być utożsamiane z decyzją administracyjną, od której można się odwołać. Decyduje jego treść i obecność rozstrzygnięcia.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, mocą którego sąd ten oddalił skargę na rozstrzygnięcie kuratora oświaty. Ten zaś uznał, że rozumiane na gruncie przepisów postępowania administracyjnego odwołanie od pisma w sprawie skreślenia dziecka z listy uczniów nie jest możliwe.
Pismo, od którego została wniesiona skarga, dotyczyło przekazania ucznia przenoszonego między szkołami podstawowymi. W związku z tym, szkoła do której uczęszczał wcześniej, przedstawiła pismo o zmianie miejsca realizowania przez ucznia obowiązku szkolnego, z czym nie zgodził się ojciec dziecka, który nie uczestniczył w procedurze, a pismo zrozumiał jako decyzję o skreśleniu dziecka z listy uczniów. Złożony przez niego wniosek do kuratora oświaty nie spotkał się jednak z oczekiwaną odpowiedzią, zaś skarga do sądu administracyjnego została oddalona.
Sąd, który z urzędu bada swoją właściwość w danej sprawie, uznał że pismo stanowiące przyczynę podejmowanych przez skarżącego prób odwołania się, nie posiada cech decyzji administracyjnej. Sama informacja o tym, do jakiej szkoły uczęszcza aktualnie uczeń, nie może być bowiem utożsamiana z rozstrzygnięciem, które to jest jedną z części decyzji - wymaganą w każdym przypadku. Nie można mówić o decyzji dorozumianej (to pojęcie nieznane procedurze administracyjnej), ponieważ rozstrzygnięcie organu administracji musi być zawsze sformułowane w sposób wyraźny, jednoznaczny i niedopuszczający możliwości dowolnej interpretacji. Sąd zwrócił również uwagę na to, że pismo nie zostało w ogóle podpisane przez dyrektora szkoły, lecz jedynie przez jej sekretarza. Jako że w skardze nie udowodniono, że sekretarz szkoły działał z upoważnienia dyrektora, niezrozumiałym było również twierdzenie, że wydane pismo było decyzją dyrektora.
NSA oddalając skargę zwrócił ponadto uwagę, że podstawą prawną zaskarżonego do Sądu pierwszej instancji postanowienia kuratora oświaty był art. 234 kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z którym organ odwoławczy stwierdza niedopuszczalność odwołania, a postanowienie w takiej sprawie jest ostateczne. Niewątpliwie zaś przesłanka niedopuszczalności odwołania jest spełniona w przypadku takim, jak opisany powyżej, tj. gdy zaskarżony akt lub czynność nie stanowi decyzji administracyjnej.
Wyrok NSA z 15 kwietnia 2025 r. (sygn. III OSK 427/22)
Źródło: CBOSA orzeczenie prawomocne
