Resort edukacji w dalszym ciągu nie odnosi się do powodów podwyższenia wskaźnika edukacji domowej z 0,6 do 0,8 na rok 2022.
Jednak problemy, jakie szczególnie w aspekcie finansowym, spowodował wzrost wskaźnika oraz systemowe zmiany w edukacji domowej, które MEiN poparł w roku 2020 (poselski projekt posła Bartłomieja Wróblewskiego) doprowadziły do tego że resort zaproponował pewne zmiany w zakresie finansowania edukacji domowej. Nie bez znaczenia pozostało również to, że liczba dzieci w edukacji domowej wzrosła w ciągu dwóch ostatnich lat blisko dwukrotnie; pojawiły się szkoły specjalizujące się w edukacji domowej a Prezydent zawetował ustawę, w której MEiN planowało zmiany które miały zaradzić bieżącym problemom w tym zakresie (tj. częściowa rejonizacja, egzaminy stacjonarne, wnioski do 21 września).
Resort edukacji na posiedzeniu plenarnym Komisji Wspólnej 21 grudnia br. przedstawił propozycje zmian w finansowaniu edukacji domowej.
Zaproponowano, aby obniżyć wskaźnik ale tylko w zakresie liczby uczniów lub słuchaczy w edukacji domowej w danej szkole ponad granicę 200, tj. w stosunku do 201 ucznia lub słuchacza, 202 ucznia lub słuchacza itd., oraz gdy udział liczby uczniów lub słuchaczy uczących się w tzw. „sposób stacjonarny” w danej szkole do ogólnej liczby uczniów lub słuchaczy (w tym uczniów lub słuchaczy edukacji domowej) w tej szkole:
- jest niższy niż 30% – liczba uczniów lub słuchaczy w edukacji domowej w danej szkole będzie mnożona przez 0,2 (zamiast 0,8);
- jest wyższy lub równy 30% – liczba uczniów lub słuchaczy w edukacji domowej w danej szkole będzie mnożona przez 0,4 (zamiast 0,8).
Zmiana ta jak wskazało MEiN wynika z faktu, że koszt nauczania uczniów lub słuchaczy w edukacji domowej w przypadku szkół z dużą liczbą uczniów lub słuchaczy w edukacji domowej i niewielkim udziale uczniów lub słuchaczy uczących się w sposób stacjonarny jest niższy niż w przypadku szkół, w których znaczna część uczniów lub słuchaczy uczy się w sposób stacjonarny.
Opinię co do przedstawionej propozycji ma wydać Komisja Wspólna. Jednakże Związek Powiatów Polskich przedstawił również swoje stanowisko w tej sprawie.
W ocenie Związku Powiatów Polskich zaproponowane zmiany w zakresie edukacji domowej to jedynie doraźne rozwiązanie, które nie przyniesie zakładanego efektu. Uzależnienie wysokości wskaźnika od liczby uczniów bez skutecznego zablokowania możliwości dzielenia szkół spowoduje, że w dalszym ciągu z budżetu państwa będą przekazywane nieuzasadnionej wysokości środki finansowe, które powinny służyć finansowaniu realnych zadań oświatowych w ramach subwencji oświatowej. ZPP już dwa lata temu wyrażał sprzeciw co do wprowadzania systemowych zmian w edukacji domowej (podkreślaliśmy brak uzasadnienia dla rezygnacji z opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz z rejonizacji). Ze względu na brak argumentów merytorycznych przemawiających za podwyższeniem wskaźnika edukacji domowej na 2022 rok ZPP negatywnie ocenił także działania Ministra Edukacji i Nauki w tym zakresie. Warto także przypomnieć, że obniżenie wskaźnika na rok 2016 nastąpiło na wniosek strony samorządowej Zespołu Edukacji, Kultury i Sportu KWRiST. Ówczesne kierownictwo resortu edukacji podzieliło opinię strony samorządowej.
Przedstawioną aktualnie propozycję ZPP odbiera jako próbę rozwiązania problemów, do których powstania doprowadziło działanie Ministerstwa Edukacji i Nauki. Resort poparł bowiem zmiany systemowe sprzed dwóch lat a następnie arbitralnie podniósł wagę przypisaną edukacji domowej.
Związek Powiatów Polskich ponownie zawnioskował o informację, ze strony MEiN na temat zasadności określenia wysokości wskaźnika dla edukacji domowej dla szkół o liczbie uczniów poniżej 200 na poziomie 0,8. W związku z trudnością w przedstawieniu jakiegokolwiek uzasadnienia Związek Powiatów Polskich podtrzymał stanowisko, że waga algorytmu podziału części oświatowej subwencji ogólnej przypisana edukacji domowej na rok 2023
powinna być obniżona co najmniej do 0,4.
Ze stanowiskiem ZPP można zapoznać się tutaj.
Negatywną opinię wyraziła też Unia Metropolii Polskich.
