„Wyzwanie dla rozwoju kraju – nowoczesne szkolnictwo zawodowe” to debata zorganizowana przez Związek Powiatów Polskich w ramach panelu III.

Udział w dyskusji wzięli:  Olgierd Dziekoński - Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP, Ewa Konikowska-Kruk - Dyrektor Departamentu Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego w MEN, Stanisław Szelewa - Dyrektor Wydziału Oświaty i Wychowania w Starostwie Powiatowym w Świdnicy, Witold Polkowski – doradca Prezydenta Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej, Dariusz Kwaśniewski - członek Zarządu Powiatu Bolesławieckiego, Janusz Moos - Prezes Stowarzyszenia Dyrektorów i Nauczycieli Centrów Kształcenia Praktycznego, Franciszek Potulski - były wiceminister edukacji.

Główną tezą debaty było: Szkolnictwo zawodowe musi wyposażać zarówno w kompetencje ogólne, szerokie podstawy zawodowe (ułatwiające zdobywanie zawodów pokrewnych), jak i w umiejętności kierowania własnym losem zawodowym (poszukiwanie pracy, trafna ocena własnych możliwości, nawyk kształcenia się przez całe życie).

Na samym początku debaty jej uczestnicy przyjęli założenie, iż w tej rozmowie nie chodzi o narzekanie na stan szkolnictwa zawodowego, ale bardziej o określnie jakie powinno ono być, żeby sprostać wyzwaniom przyszłości.

W wyniku debaty sformułowano najważniejsze działania, które powinny być niezwłocznie podjęte, aby szkolnictwo zawodowe było dopasowane do wymagań rynku pracy, ale jednocześnie było sposobem realizacji ambicji zawodowych młodych ludzi. Jednocześnie podkreślano konieczność kształcenia ustawicznego, bo to jest najlepszy sposób sprostania pojawiającym się wciąż nowym wyzwaniom.

Główne tezy i postulaty do spełnienia w celu modernizacji  sytemu kształcenia zawodowego:

• Zagwarantowanie środków na rozwój szkolnictwa zawodowego, w kolejnej perspektywie finansowana Unii Europejskiej 2014 – 2020.
• Monitoring wprowadzanych reform (do 2017 roku) i na jego podstawie wdrażanie niezbędnych korekt.
• W szerszym niż dotąd wymiarze, wykorzystanie rad zatrudnienia  do modernizacji lokalnych systemów kształcenia zawodowego.
• Rozwiązanie problemów leżących na granicy dużych systemów społecznych (m.in.  edukacja, polityka społeczna, nauka).
• Pionowa i pozioma współpraca jednostek  samorządu terytorialnego  w rozwiązywaniu  problemów szkolnictwa zawodowego.
• Integracja podmiotów działających na rzecz kształcenia ustawicznego - formalnych i nieformalnych.
• Wprowadzanie mechanizmów płacenia za skuteczność kształcenia zawodowego.
• Wykorzystanie środków Funduszu Pracy do wsparcia systemu kształcenia zawodowego i ustawicznego.
• Upowszechnianie modelów kształcenia modułowego oraz  modelu certyfikatu produktowego
• Promowanie kształcenia zawodowego i ustawicznego (na poziomach lokalnym regionalnym lokalnym).
• Konsekwentne wdrażanie doradztwa zawodowego do szkól podstawowych i gimnazjów.
• Przekazanie w gestię samorządów terytorialnych szkół branżowych (rolnicze, leśne, artystyczne), dzięki czemu możliwe będzie prowadzenie spójnej polityki oświatowej na poziomie lokalnym.