Wpływy z opłat za usunięcie drzewa lub krzewu oraz kar nakładanych na podstawie ustawy prawo o ochronie środowiska zamiast przypadać województwu w 35% stanowią przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, a w 65% funduszu wojewódzkiego ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Takie rozwiązanie jest zgodne z Konstytucją.

13 grudnia 2018 r. orzekł o tym Trybunał Konstytucyjny (sygn. K 34/16).

Konstytucyjność art. art. 402 ust. 5 prawa ochrony środowiska kwestionował samorząd województwa mazowieckiego. Na marszałków nałożono obowiązek wydawania zezwoleń na wycinkę drzew i krzewów oraz naliczania opłat z tego tytułu a także kar za nielegalne usuwanie drzew na terenie miasta na prawach powiatu. Jednocześnie pozbawiono marszałków środków z tytułu naliczonych opłat i kar. Według samorządu województwa mazowieckiego jest zadanie zlecone i państwo powinno gwarantować środki na ten cel.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wnioskodawca nie przedstawił danych przemawiających za tym, iż zachodzi rażąca dysproporcja pomiędzy zadaniem a kosztami jego realizacji. Dlatego Trybunał stwierdził, że art. 402 ust. 5 prawa ochrony środowiska nie narusza zasady adekwatności oraz samodzielności finansowej samorządu.

Trybunał przypomniał też, że ustawodawca w art. 402 Prawa ochrony środowiska przewidział ogólny mechanizm kompensujący samorządowi województwa koszty związane z realizacją przez marszałka zadań przekazanych w art. 90 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody. Zarząd województwa przed przekazaniem na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej wpływów z opłat za korzystanie ze środowiska (a takimi są m.in. opłaty czynności z art. 83 - 89 ustawy o ochronie przyrody) pomniejsza te wpływy o: 3% lub 1,5%, w zależności od tego czy wpływy z opłat w poprzednim roku kalendarzowym wyniosły, odpowiednio, do 100 mln zł czy też wyniosły powyżej 100 mln zł. Kwotę uzyskaną z tytułu tego pomniejszenia samorząd województwa ma przeznaczyć m.in. na zatrudnianie osób zajmujących się kontrolą oraz windykacją opłat za korzystanie ze środowiska, a więc realizowanie m.in. zadań z art. 90 ust. 2 ustawy o ochronie przyrody. Wnioskodawca formułując zarzut naruszenia norm konstytucyjnych przez art. 402 ust. 5 Prawa ochrony środowiska poprzez niezapewnienie udziału w środkach publicznych celem realizowania przekazanych samorządowi województwa zadań, w ogóle nie odniósł się do przedmiotowego sposobu dystrybucji części środków.

Więcej na ten temat przeczytać można tutaj: www.trybunal.gov.pl