W postanowieniu z 20 października 2025 r. (sygn. I OW 143/25) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął negatywny spór kompetencyjny dotyczący wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku o wydanie decyzji zezwalającej na trwałe wyłączenie gruntów z produkcji leśnej. Spór ten zaistniał pomiędzy Starostą Sieradzkim a Dyrektorem Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Łodzi.
NSA działając na podstawie art. 4 oraz art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 p.p.s.a., wskazał jako organ właściwy Starostę Sieradzkiego, jednocześnie szczegółowo analizując przesłanki kwalifikacji gruntu jako leśnego na gruncie ustawowym. Istota sprawy sprowadzała się do rozstrzygnięcia, czy działka o powierzchni 0,0490 ha, położona w obrębie ewidencyjnym P., ma charakter leśny czy rolny. Ma to zasadnicze znaczenie, ponieważ – zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych – właściwym organem w sprawach dotyczących gruntów rolnych jest starosta, a gruntów leśnych – dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych.
NSA dokonał oceny charakteru gruntu w oparciu o art. 2 ust. 2 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych, art. 3 ustawy o lasach, ustalenia z wizji terenowej, wydruki z ortofotomapy, a także dokumentację z akt administracyjnych. Przeprowadzona analiza wykazała, że działka nie jest pokryta roślinnością leśną (drzewami, krzewami, runem leśnym), nie została zrekultywowana dla potrzeb gospodarki leśnej, nie jest związana z gospodarką leśną ani zajęta pod jej infrastrukturę, nie jest przejściowo pozbawiona roślinności leśnej oraz nie stanowi drogi dojazdowej do gruntów leśnych.
Wizja terenowa działki wykazała, że przedmiotowa działka porośnięta jest trawami i chabrami, a jedynie w północnej jej części graniczącej z sąsiednią działką wrasta w nią na głębokość 2-3 m kawałek lasu, co uznano za niewystarczające do uznania jej za las w rozumieniu art. 3 ustawy o lasach, który stawia wymóg powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokrytej roślinnością leśną (uprawami leśnymi) - drzewami i krzewami oraz runem leśnym.
Sąd odrzucił również argument o objęciu terenu uproszczonym planem urządzenia lasu, gdyż ustalono, że plan obejmował pierwotną działkę przed podziałem, wobec czego nie przesądza on o charakterze nowej działki. NSA przypomniał tym samym, że ewidencja gruntów i dokumenty planistyczne powinny odzwierciedlać stan faktyczny, a nie go kreować. Oznacza to, że o kwalifikacji gruntu jako lasu decydują przesłanki ustawowe, a nie sama obecność w uproszczonym planie urządzenia lasu.
W efekcie, wobec braku cech świadczących o leśnym charakterze gruntu, NSA uznał, że sprawa dotyczy gruntów rolnych. W związku z tym właściwym organem do rozpatrzenia wniosku o wyłączenie z produkcji jest starosta.
Postanowienie to stanowi ważny punkt odniesienia dla organów powiatowych i regionalnych dyrekcji Lasów Państwowych, podkreślając konieczność ścisłego stosowania ustawowych definicji gruntów leśnych oraz precyzyjnej oceny stanu faktycznego każdej sprawy.
Postanowienie NSA z 20 października 2025 r. (sygn. I OW 143/25)
Źródło: CBOSA
