Czynność starosty polegająca na włączeniu (przyjęciu) do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego operatu technicznego – nie mieści się w katalogu forma działania administracji zaskarżalnych do sądu administracyjnego – uznał WSA w Rzeszowie.
W stanie faktycznym sprawy skarżąca zaskarżyła operat techniczny sporządzony w toku postępowania rozgraniczeniowego toczącego się przed sądem cywilnym. Na podstawie dokumentacji geodezyjnej sąd rejonowy wydał postanowienie o rozgraniczeniu nieruchomości, w którym dokonał rozgraniczenia pomiędzy działkami i ustalił przebieg granicy. Postanowienie uprawomocniło się.
Przedmiotowy operat został przez starostę zweryfikowany pozytywnie, w związku z czym włączono go do PZGIK.
WSA uznał, że dokumentacja geodezyjna stanowi opracowanie techniczne. Po złożeniu przez geodetę wniosku o przyjęcie operatu geodezyjnego do zasobu, organ prowadzący zasób dokonuje oceny takiego opracowania w trybie przewidzianym przepisami rozporządzenia. Przepisy prawa geodezyjnego i kartograficznego nie przewidują wydawania decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 kpa w przedmiocie włączenia albo odmowy włączenia dokumentacji do zasobu geodezyjnego. Działania te nie stanowią również aktów ani czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, gdyż nie dotyczą bezpośrednio uprawnień ani obowiązków skarżącego wynikających z przepisu prawa.
Z wprowadzeniem danego operatu do zasobu nie można wiązać żadnego uprawnienia lub obowiązku, z którym pozostawałby on w związku, który można byłoby opisać jako kształtowanie prawa, określenie jego granic bądź sposobu czy też możliwości wykonywania. Od tego, czy taki lub inny dokument stał się jednym z materiałów zasobu, nie zależy prawo własności. Czynność przyjęcia operatu technicznego do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, z punktu widzenia prawa własności ani sposobu jego wykonywania nie ma jakiegokolwiek konstytutywnego znaczenia; niczego też w tym zakresie autorytatywnie nie przesądza. Czynność ta nie zamyka, ani w żaden sposób nie ogranicza także właścicielowi prawnych możliwości dochodzenia ustalenia zasięgu przysługującego mu prawa własności, w tym granic przedmiotowej nieruchomości.
W konsekwencji sąd uznał, że skarżącej nie przysługuje prawo do skutecznego wniesienia skargi w tak określonym przedmiocie i skargę odrzucił.
Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 29.11.2023 r., sygn. akt II SA/Rz 1877/23, orzeczenie nieprawomocne
Źródło: CBOSA
