Uzasadniając konieczność wniesienia sprzeciwu organy wskazały na naruszenie przez planowaną inwestycję przepisów uchwały sejmiku województwa w sprawie obszaru chronionego krajobrazu. Niewątpliwie przepisami, o których mowa w art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego, są również przepisy prawa miejscowego, a do takich należy wskazana uchwała – orzekł WSA w Gdańsku.

Przedmiotem sporu był sprzeciw starosty w sprawie zgłoszenia zamiaru budowy dwóch wolnostojących parterowych budynków rekreacji przeznaczonych do turystyki wodnej.

Starosta ustalił, że działka znajduje się na terenie obszaru chronionego krajobrazu, dla którego obowiązuje ww. uchwała sejmiku i wniósł sprzeciw, bowiem zgodnie z art. 30 ust. 6 pkt 2 Prawa budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej wnosi sprzeciw, jeżeli budowa lub wykonywanie robót budowlanych objętych zgłoszeniem narusza ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzji o warunkach zabudowy, inne akty prawa miejscowego lub inne przepisy.

Sąd wskazał, że omawiana uchwała wprowadziła na obszarach chronionego krajobrazu zakaz budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości od rzek i jezior, a działki na których planowane było zamierzenie budowlane, w całości położone są w pasie zakazu budowania nowych obiektów.

Wnosząc sprzeciw starosta postąpił prawidłowo, bowiem dopuszczenie do budowy określonych obiektów oznaczałoby naruszenie Prawa budowlanego oraz zakazu określonego w uchwale. „Inne przepisy” w rozumieniu art. 30 ust. 6 pkt 2 tej ustawy oznaczają przepisy powszechnie obowiązujące, a do nich zaliczają się też m. in. akty prawa miejscowego stanowione przez organy samorządu terytorialnego, obowiązujące na obszarze ich działania.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 12.10.2022 r., sygn. II SA/Gd 122/22, orzeczenie nieprawomocne

Źródło: CBOSA