W regulaminie utrzymania czystości i porządku na terytorium gminy uchwalono zapis: „Właściciele nieruchomości zobowiązani są do niezwłocznego usunięcia błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego oraz z chodników położonych wzdłuż nieruchomości w sposób nieutrudniający ruchu pieszych i pojazdów".

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 13 września o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, regulamin ten jest aktem prawa miejscowego. Unormowanie dotyczące "niezwłocznego" uprzątnięcia zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego oraz z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, zostało przyjęte bez upoważnienia ustawowego. Treść ustawy nie uprawnia bowiem rady gminy do wprowadzenia takiego określenia obowiązku w powyższym zakresie, tj. co do terminu uprzątnięcia wymienionych zanieczyszczeń. 

W konsekwencji tego, z przekroczeniem delegacji ustawowej została wydana regulacja zawarta w 2 regulaminie, określająca, że przez niezwłoczne uprzątnięcie należy rozumieć uprzątnięcie w dniu powstania zanieczyszczeń. W ten sposób przekroczono delegacje ustawową rady gminy do ustanowienia regulaminu utrzymania czystości i porządku na terytorium gminy, w konsekwencji czego WSA orzekł nieważność uchwały rady gminy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnegio w Gliwicach z dnia 3 lipca 2020 r., sygn. II SA/Gl 313/20.