Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uznał, że skarga na zarządzenie Prezydenta Miasta w sprawie ustalenia ceny oraz wykazu nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej własność Gminy, przeznaczonej do sprzedaży w formie przetargu ustnego nieograniczonego jest dopuszczalna. Dlaczego?

Sąd zauważył, że w orzecznictwie występują wątpliwości co do charakteru wskazanego aktu jako publicznoprawnego. Według pierwszego ze stanowisk, tego typu czynności organów gminy dotyczące wprawdzie gospodarowania mieniem komunalnym, ale odnoszące się do umów cywilnoprawnych (sprzedaży, najmu lub dzierżawy na okres do trzech lat) nie kwalifikują się do aktów z zakresu administracji publicznej, gdyż pozostają wyłącznie w sferze właścicielskiej gminy (dominium), co wyłącza dopuszczalność skargi (por. orzeczenia w sprawach I OSK 2778/16, I OSK 1000/17 czy I OSK 2789/17, dostępne w CBOSA).

Według drugiego z poglądów, który WSA w Gdańsku podzielił, zaskarżone zarządzenie stanowi akt z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, gdyż dotyczy gospodarowania mieniem komunalnym, które jest mieniem publicznym.

Analiza orzecznictwa zdaniem WSA wskazuje, że argumenty przemawiające za tym ostatnim stanowiskiem w istocie w całości prezentuje i omawia jedna z uchwał Naczelnego Sądu Administracyjnego z okresu sprzed reformy sądownictwa administracyjnego tj. uchwała z 6 listopada 2000 r., o sygnaturze OPS 11/00. Wprawdzie jak zauważył WSA nie mogła ona odnosić się do nieobowiązującego wówczas art. 3 § 2 pkt 6 p.p.s.a., to jednak wyjaśniała znaczenie tożsamego pojęcia zawartego w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – czynności (uchwały, zarządzenia) organu gminy „w sprawie z zakresu administracji publicznej”. W uchwale tej Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że uchwała rady gminy o przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości stanowiącej mienie komunalne w trybie przetargu może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. W jej uzasadnieniu NSA przyjął, że „podejmowanie przez organy gminy rozstrzygnięcia o tym, czy określona nieruchomość ma być przeznaczona do sprzedaży ma wszelkie cechy administrowania mieniem komunalnym, które ma służyć gminie w celu jej podstawowego zadania polegającego na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Na tym etapie decydowania nie chodzi jeszcze o dokonanie sprzedaży nieruchomości, ale przede wszystkim o to, czy nieruchomość ma nadal pozostać własnością gminy, czy też gmina ma się wyzbyć własności określonej nieruchomości”.

Powołana uchwała NSA zachowuje zatem w ocenie Wojewódzkiego Sądu aktualność również w obowiązującym stanie prawnym i może znaleźć zastosowanie do sytuacji, w której organ gminy w drodze zarządzenia decyduje o wykazie nieruchomości gminnych przeznaczonych do zbycia oraz trybie tego zbycia, co uzasadnia przyjęcie publicznoprawnego charakteru tego aktu.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 9 września 2020 r., II SA/Gd 278/20

Źródło: CBOSA