Organ, czyli Prezydent Miasta sprostował decyzję o warunkach zabudowy w ten sposób, że zastąpił słowo „jest” słowem „nie”, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany zdania „przedmiotowa inwestycja jest jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko” na zdanie „przedmiotowa inwestycja nie jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko”. SKO utrzymało w mocy postanowienie o sprostowaniu. Jak ocenił te rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu?
WSA stwierdził, że stanowisko organów w kwestii dokonanego sprostowania jest wadliwe. O ile bowiem organ niewątpliwie dokonał omyłki pisarskiej poprzez dwukrotne użycie wyrazu „jest”, to w realiach rozpoznawanej sprawy nie można było uznać, że zamianę wyrazu „jest na „nie” można traktować jako sprostowanie oczywistej omyłki pisarskiej w rozumieniu art. 113 § 1 K.p.a. Zdanie „przedmiotowa inwestycja jest jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko” po zmianie na zdanie „przedmiotowa inwestycja nie jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko” nabiera bowiem znaczenia zupełnie przeciwnego, zasadniczo wpływając na treść rozstrzygnięcia.
W tym kontekście Sąd wyjaśnił, że na mocy art. 54 pkt 2 lit. b w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych w zakresie ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej stanowią jeden z podstawowych elementów decyzji o warunkach zabudowy. Wskazana zmiana dotyczy więc jednego z istotnych elementów rozstrzygnięcia. Co więcej, decyzja o warunkach zabudowy wiąże – po myśli art. 55 w zw. z art. 64 ustawy planistycznej – organ wydający pozwolenia na budowę tym znaczeniu, że ustalone w niej warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, w szczególności w zakresie ochrony środowiska (art. 54 ust. 2 lit. b tego aktu) nie mogą być przedmiotem weryfikacji, a w konsekwencji odmiennych ustaleń przez organ wydający pozwolenie na budowę, skoro – po myśli art. 35 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego – zgodność projektu budowlanego podlega weryfikacji właśnie przez prymat rzeczonej decyzji.
Jednocześnie w kontekście niniejszej sprawy Wojewódzki Sąd zauważył, że ani w analizie urbanistycznej, ani w jej wynikach, ani w uzasadnieniu decyzji nie wskazano wprost na to, iż przedmiotowa inwestycja nie jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, co mogłoby stanowić o oczywistości popełnionej przez organ omyłki.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 maja 2019 r., II SA/Po 1119/18
Źródło: CBOSA
