Okoliczność, iż organy nadzoru budowlanego podzieliły bez zastrzeżeń wnioski wypływające z opinii technicznej nie musi oznaczać, że organy sporządzoną opinię uznały za wiążącą, wobec czego odstąpiły od własnej analizy materiału dowodowego - wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2017 roku, sygn. akt: II OSK 1627/16.

Sąd wskazał, że pomimo, że pozycja prawna biegłego powoływanego przez organ z pozycją podmiotu, który sporządza ocenę techniczną lub ekspertyzę na wniosek inwestora jest odmienna, to nie zmienia to faktu, iż obie instytucje zakładają konieczność odwołania się do wiedzy osób posiadających umiejętność fachowej oceny określonych zjawisk, w szczególności zjawisk technicznych dotyczących obiektów budowlanych. Z tego względu pomimo, że autorowi oceny lub ekspertyzy nie przysługuje status biegłego w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, to okoliczność, że osoba ta legitymuje się wysokim poziomem kwalifikacji zawodowych (posiadaniem wymaganych ustawą uprawnień) nakazuje przyjąć, że przedstawiane przez tę osobę opracowanie powinno być traktowane na równi z opinią biegłego, a więc środkiem, który posiada szczególnego rodzaju moc dowodową. Nie powinno budzić wątpliwości, że przedkładana przez inwestora ocena techniczna, jak każdy dowód z opinii biegłego, podlega ocenie z uwzględnieniem całokształtu materiału zgromadzonego w sprawie (art. 80 k.p.a.). Organ nadzoru budowlanego może ją przyjąć i uznać za trafną, ale może również ją odrzucić, podzielając w tym zakresie stanowisko jednej ze stron. Dla skuteczności formułowanego przez stronę zarzutu niezbędne jest jednak podważenie prawidłowości dokonanych przez biegłego ustaleń w sposób wykraczający ponad czysto polemiczne zgłoszenie zastrzeżeń opierających się na subiektywnym postrzeganiu spornej materii. Materia ta wchodzi w zakres wiadomości specjalnych, wobec czego ze względu na profesjonalny charakter dokumentu, wymagane jest postawienie ocenie technicznej zarzutów w sposób merytoryczny.