Stosownie do art. 113 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach.

Wprawdzie w przepisach k.p.a. nie definiuje się pojęcia decyzji administracyjnej, lecz jej zasadnicze elementy można wywieść z postanowień art. 104 § 1 i 2 k.p.a. I tak decyzję administracyjną stanowić będzie tylko takie oświadczenie woli organu administracyjnego, które wywiera skutki prawne w sferze stosunku materialnoprawnego polegającego na ukształtowaniu, zmianie lub wygaśnięciu stosunku administracyjnego bądź w sferze stosunku administracyjnego procesowego. Nie ma też wątpliwości, że przedmiotem sprostowania w trybie określonym w art. 113 § 1 k.p.a., oprócz decyzji mogą być także postanowienia (art. 126 k.p.a.) oraz ugody administracyjne (art. 122 k.p.a.). Tryb ten natomiast nie może być uruchamiany w przypadku błędów pisarskich i rachunkowych lub innych oczywistych omyłek zawartych w piśmie, które nie ma cech decyzji, postanowienia czy ugody administracyjnej. Ponadto nie ma podstaw prawnych, aby na podstawie przepisów k.p.a. lub norm prawnych zawartych w inny aktach prawnych, sprostowaniu w zakresie oczywistej omyłki podlegały pisma kierowane przez organ administracji do oznaczonej osoby.

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 listopada 2018 r., sygn. akt: I SA/Po 679/18