W sytuacji gdy zainteresowana podpisała pouczenie, przyjąć należy, że została z nim w odpowiedni sposób zaznajomiona i nie ma podstaw do ustalania, czy zrozumiała ich treść. Jeżeli bowiem osoba ubiegająca się o świadczenie rodzinne składa w tym celu wniosek, będąc właściwie pouczoną o braku prawa do pobierania świadczenia, warunek z art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych należy uznać za spełniony. Żaden przepis powołanej ustawy nie nakłada na organ obowiązku ustalania, czy strona wnosząca o przyznanie świadczenia rodzinnego zrozumiała treść pouczenia, które podpisała.

Takiej powinności organu nie da się także wyprowadzić z treści art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a. (zob. Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. akt I OSK 1325/11; orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wyrok WSA w Lublinie z 13 czerwca 2013 r. sygn. II SA/Lu 167/13 

Źródło: Orzecznictwo NSA