Na gruncie ustawy o pomocy społecznej nie ma znaczenia, w jaki sposób osoba uprawniona do zasiłku czy też ubiegająca się o jego przyznanie, rozporządziła uzyskanym dochodem, a w szczególności, czy mogła nim realnie dysponować i przeznaczyć go na swoje utrzymanie i potrzeby, czy też musiała przeznaczyć go na spłatę kredytu, pożyczki lub na spłatę zobowiązań wobec byłego męża z tytułu podziału majątku wspólnego.

Przyjęcie, że z dochodem mamy do czynienia tylko wtedy, gdy można go przeznaczyć na zaspokojenie własnych potrzeb, mogłoby prowadzić do zawierania fikcyjnych umów pożyczki lub darowizny i następnie występowania o przyznanie zasiłku z pomocy społecznej z uzasadnieniem, że otrzymany dochód w żaden sposób nie przyczynił się do poprawy sytuacji materialnej wnioskodawcy.

Wyrok WSA w Kielcach z 13 czerwca 2013 r. sygn. II SA/Ke 350/13

Źródło: Orzecznictwo NSA