Właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej, zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Jeżeli wnioskodawca przebywa w danym mieście od kilkudziesięciu lat, z tym miastem jest związany, kilkukrotnie posiadając meldunek na pobyt czasowy. Tam pracował jako stolarz i miejscowość ta stanowi jego centrum życiowe. W tym mieście także ubiega się o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy przyjąć, że to w tym mieście wnioskodawca chce koncentrować swoją aktywność życiową. Wobec tego stwierdzić należy, że to prezydent tego miasta jest właściwy do rozpatrzenia wniosków o przyznanie świadczeń z pomocy społecznej. 

Postanowienie NSA z 1 marca 2013 r. sygn. I OW 217/12

Źródło: Orzecznictwo NSA