Do konsultacji publicznych trafił projekt ustawy o świadczeniu kryzysowym. Ustawa reguluje formy wsparcia osób ponoszących negatywne konsekwencje ekonomiczne wynikające z rozprzestrzeniania się Koronawirusa.
Świadczenie kryzysowe zgodnie z projektem przysługiwałoby osobom zamieszkującym na terytorium RP jeżeli są obywatelami Polski, posiadają prawo pobytu lub stałego pobytu. Świadczenie to będzie świadczenie przyznawanym dla osób bezrobotnych. Projekt zakłada istotne podwyższenie wysokości świadczeń pieniężnych dla bezrobotnych i rozluźnienie uprawniających do nich kryteriów.
Ustalenie prawa do świadczenia następowałoby na wniosek składany do starosty. Świadczeniodawca uzyskiwałby prawo do świadczenia w chwili złożenia wniosku. Starosta w terminie 7 dni od otrzymania wniosku przeprowadzałby postępowanie sprawdzające prawdziwość oświadczenia na podstawie, którego przyznawane byłoby świadczenie.
Świadczenie przyznawane byłoby na okres 3 miesięcy do 10 dnia każdego miesiąca, w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Ustalenie prawa do świadczenia nie wymagałoby decyzji.
W opinii Związku Powiatów Polskich projekt ten daje prawo otrzymania świadczenia kryzysowego przez osoby bezrobotne, które od wielu lat są nieaktywne zawodowo i nie mają motywacji by tę sytuację zmienić, przez co jest sprzeczny z założeniami przedstawionymi w art. 1 projektu ustawy. Ponadto daje prawo otrzymania świadczenia kryzysowego osobie, która zawiesiła działalności gospodarczą niezależnie od tego czy nie posiada innego źródła stałego dochodu – dużo osób łączy wykonywanie działalności gospodarczej z pracą etatową.
Nie jest też do końca jasne, czy przepisy obejmują wszystkie osoby fizyczne, czy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. W przypadku osób nieprowadzących działalności gospodarczej uzależnienie przyznania wsparcia od spadku przychodów jest niezrozumiałe. Nie wiadomo jak definiować to pojęcie. W przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą, należy nadmienić, że osoby te zostały objęte różnym rodzajem wsparcia z tzw. specustawy covidowej.
Należy zwrócić też uwagę, że wnioski o przyznanie świadczenia winny być składane wprost do Powiatowych Urzędów Pracy a nie do starostów. Ponadto termin załatwienia sprawy jest nierealny do zrealizowania. Obecnie PUP są obowiązane do rozpatrzenia wniosków przyjmowanych w trybie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz przyznawaniem wsparcia wynikającego ze specustawy covidowej.
