Jedną z wolności wspólnego rynku Unii Europejskiej jest wolność przepływu pracowników. W interesie naszego kraju może być jednak umożliwienie świadczenia pracy mieszkańcom krajów nie należących do Unii Europejskiej. Sytuacje, w których jest możliwe podjęcie pracy bez uzyskania odrębnego zezwolenia są określane przez rozporządzenie ministra właściwego do spraw pracy.

W związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy konieczne okazało się wydanie nowego rozporządzenia w miejsce obowiązującego dotychczas rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 sierpnia 2006 roku w sprawie wykonywania pracy przez cudzoziemców bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę. Projekt rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę.

Co do zasady projekt ten powtarza rozwiązania przyjęte w obowiązujących dotychczas przepisach. Bez konieczności uzyskiwania zezwolenia na pracę świadczyć ją mogą w szczególności cudzoziemcy:

1. będący nauczycielami języków obcych, którzy wykonują pracę w przedszkolach, szkołach, placówkach, ośrodkach, zakładach lub kolegiach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, lub w Ochotniczych Hufcach Pracy;
2. będący stałymi korespondentami zagranicznych środków masowego przekazu, którym została przyznana, na wniosek redaktora naczelnego zagranicznej redakcji lub agencji, akredytacja ministra właściwego do spraw zagranicznych – w zakresie zawodowej działalności dziennikarskiej wykonywanej na rzecz tej redakcji lub agencji;
3. wygłaszający, do 30 dni w roku kalendarzowym, okazjonalnej wykłady, referaty lub prezentacje o szczególnej wartości naukowej lub artystycznej, jeżeli zachowują miejsce stałego pobytu za granicą;
4. będący duchownymi, członkami zakonów lub innymi osobami, którzy wykonują pracę w związku z pełnioną funkcją religijną, w kościołach i związkach wyznaniowych oraz krajowych organizacjach międzykościelnych, których status uregulowany jest umową międzynarodową, przepisami o stosunku Państwa do kościoła lub innego związku wyznaniowego lub które działają na podstawie wpisu do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych;
5. będący studentami studiów dziennych odbywanych w Rzeczypospolitej Polskiej – w miesiącach lipiec, sierpień i wrzesień;
6. delegowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracodawcę zagranicznego, jeżeli zachowują oni miejsce stałego pobytu za granicą, na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym, w celu wykonania ściśle określonych prac (np. wykonywania prac montażowych, konserwacyjnych lub naprawy, dostarczonych kompletnych technologicznie urządzeń, konstrukcji, maszyn lub innego sprzętu, jeżeli pracodawca zagraniczny jest ich producentem, czy dokonania odbioru zamówionych urządzeń, maszyn, innego sprzętu lub części, wykonanych przez przedsiębiorcę polskiego).

Zmiany dotyczą w szczególności:

• zatrudniania obywateli Republiki Białorusi, Republiki Gruzji, Republiki Mołdowy, Federacji Rosyjskiej lub Ukrainy. Celem uniknięcia nadużyć określono, iż zwolnienie z wymogu posiadania zezwolenia na pracę dotyczy wyłącznie osób wykonującymi pracę przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej, jeżeli przed podjęciem przez cudzoziemca pracy powiatowy urząd pracy, właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego lub siedzibę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy, zarejestrował pisemne oświadczenie tego podmiotu o zamiarze powierzenia wykonywania pracy temu cudzoziemcowi, określające wysokość wynagrodzenia za pracę, informujące o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych w oparciu o lokalny rynek pracy, braku zaległych zobowiązań podatkowych i z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, zapoznaniu się z przepisami związanymi z pobytem i pracą cudzoziemców oraz braku okoliczności określonych w przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy;
• zmianę brzmienia przepisu dotyczącego osób wykonujących usługi artystyczne do 30 dni w roku łącznie w ten sposób, by obejmował on nie tylko osoby wykonujące wymienione zawody artystyczne, lecz również osoby towarzyszące w wykonaniu usług artystycznych(np. reżyserów, charakteryzatorów, krawców, inspicjentów, wokalistów i dyrygentów). Przepis zostaje rozciągnięty również na modeli występujących np. na pokazach mody;
• rozszerzenia przepisu dotyczącego sportowców na treningi przed zawodami sportowymi.