Sprawca wypadku komunikacyjnego i zakład ubezpieczeń, z którym sprawca wypadku jest związany umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem tych pojazdów, odpowiadają wobec zarządcy drogi za szkodę spowodowaną zanieczyszczeniami drogi płynami silnikowymi – orzekł Sąd Najwyższy w uchwale z 20.01.2022 r.
W analizowanej sprawie SN rozważał związek pomiędzy ustawowymi zadaniami zarządców dróg, a odpowiedzialnością sprawcy za szkodę wyrządzoną w powierzchni drogi.
Podejmując omawianą uchwałę sąd wskazał, że przepisy ustawy o drogach publicznych nakładają na zarządcę drogi obowiązek podjęcia odpowiednich czynności zmierzających do usunięcia skutków wypadku komunikacyjnego, którego następstwem jest m.in. wylanie na powierzchnię drogi płynów silnikowych w celu przywrócenia nawierzchni drogi do stanu istniejącego przed wypadkiem w celu przywrócenia jej normalnej użyteczności.
Koszt usunięcia takiej szkody ponosi w związku z realizacją obowiązków ustawowych jej zarządca ze środków publicznych, z których finansowana jest jego działalność.
Czyn w postaci wyrządzenia szkody w drodze na skutek wypadku pozostaje w związku przyczynowym ze szkodą. Uszkodzenia, ale także zabrudzenia drogi, które zarządca musi usunąć, aby z drogi można było korzystać oznaczają, że wypadek spowodował w tym mieniu bezpośredni uszczerbek, za który odpowiedzialność ponosi sprawca wypadku (jego ubezpieczyciel).
Zatem dochodzenie roszczeń odszkodowawczych przez zarządców dróg od sprawców wypadków komunikacyjnych jest postacią realizowania ciążących na nich obowiązków. Z art. 20 pkt 12 ustawy o drogach publicznych wynika bowiem, że jednym z ustawowo wyraźnie przewidzianych zadań zarządców dróg jest przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników. Domaganie się zapłaty odszkodowania spełnia zarówno funkcję prewencji generalnej (wobec ogółu - „zniechęca” do podejmowania działań, które mogą prowadzić do niszczenia dróg), jak i prewencji szczególnej (jest formą sankcji, która dotyka bezpośrednio sprawcę uszkodzenia drogi).
Zajęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do wniosku, że wobec właściciela (zarządcy) drogi nie ponoszona byłaby odpowiedzialność odszkodowawcza nawet w razie niszczenia drogi celowym działaniem, skoro utrzymywanie drogi w należytym stanie i jej naprawienie mieściłoby się w zakresie nałożonych na niego zadań publicznych.
Uchwała Sądu Najwyższego z 20 stycznia 2022 r., sygn. III CZP 9/22
Źródło: www.sn.pl
