Sposób prowadzenia rozmowy, bogactwo językowe i dostosowali do sytuacji ton, w dużym stopniu charakteryzują człowieka i jego poziom kultury. Umiejętność prowadzenia interesującej rozmowy, piękne i logiczne mówienie przyczynia się do sukcesów zawodowych oraz jest nieocenione w kontaktach towarzyskich, czytamy na stronie dobre-wychowanie.blogspot.com

„Prawidłowe mówienie oraz sztuka konwersacji to umiejętności, które przy dobrych chęciach można opanować w każdym wieku. Chociaż często o tym zapominamy - właściwy sposób prowadzenia konwersacji jest nieodłączną częścią dobrych manier.

Słuchanie

Jakże często zapominamy, że rozmowa polega na wymianie myśli, spostrzeżeń. Wyrażamy więc nasze opinie, ale i chcemy się dowiedzieć co inni mają nam na dany temat do powiedzenia. Nie ma chyba nic gorszego niż rozmówca, który nie milknie nawet na chwilę, a kiedy już jakimś cudem da sobie przerwać, to widać po wyrazie twarzy, że wcale nie słucha, a jedynie czeka, by znów zacząć niekończącą się orację. Jest to zachowanie bardzo nietaktowne i wysoce męczące dla rozmówcy skazanego na długi „wykład".

Także przerywanie rozmówcy jego wypowiedzi jest naganne, bo uniemożliwia pełne wyrażenie swoich opinii, przez co dana osoba może być opacznie zrozumiana.

Zatem w kontaktach z ludźmi nie możemy tylko mówić, ale musimy również słuchać, aby później ustosunkować się do wypowiedzi innych. Umiejętność słuchania jest nieocenioną sztuką. W praktyce oznacza nie przerywanie partnerowi, który akurat wypowiada się na dany temat, słuchanie z widocznym zainteresowaniem, potakiwanie, reagowanie na| słowa mówiącego. Pamiętajmy więc o porzekadle „Najtańszy sposób zjednania sobie człowieka, to wysłuchać go".

Sposób rozmawiania

Szczególnie drażniący jest typ rozmówcy, który prowadzi konwersację profilem do interlokutora. Nie mamy wówczas pewności, czy ta osoba w ogóle z nami rozmawia czy tylko wygłasza jakieś niepodważalne prawdy. Rozmowa z kimś takim nie daje żadnej satysfakcji, jest męcząca i pozostawia niemiłe wrażenie. Dlatego podczas rozmowy interlokutorzy powinni patrzeć na siebie, najlepiej w oczy. Powinni także wysyłać sobie dodatkowe sygnały mówiące o tym, że słuchają uważnie, np. uśmiech.

Zwracanie się do siebie

W dobie liberalizacji obyczajów młode osoby mają tendencję do niejako mimowolnego przechodzenia na „ty" z osobami od siebie starszymi czy wyższymi stopniem lub stażem zawodowym. Nie jest to jednak zachowanie poprawne. Nie zapominajmy o tym, że jedynie osoba starsza lub stojąca wyżej w hierarchii zawodowej może zaproponować nam mówienie po imieniu.

Należy mówić wyraźnie

Nie ma nic bardziej męczącego niż mamroczący rozmówca. Słuchacz musi bowiem wtedy bardziej natężać swoją uwagę i często odgadywać wypowiadane słowa z gestów lub mimiki.

Podczas rozmowy powinniśmy wypowiadać swoje myśli pięknie, czyli dokładnie wymawiać i poprawnie akcentować wyrazy, przestrzegać norm gramatycznych, zachowywać poprawną składnię zdań, zachowywać odpowiednie przerwy między wyrazami tak, aby rozmówca mógł swobodnie nas zrozumieć. Na jakość wypowiedzi wpływa więc i treść, i forma, czyli sposób, w jaki się mówi. Należy pamiętać także o tym, że podczas rozmowy nie należy mówić zbyt głośno, ani też zbyt cicho, także jednostajny, monotonny głos sprawia, że słuchacze szybko tracą zainteresowanie naszą wypowiedzią. Człowieka kulturalnego poznaje się zatem nie tylko po tym, co mówi, ale także po tym, jak mówi.

Niezwykle istotny podczas prowadzenia rozmowy jest kontakt wzrokowy. Rozmówcy powinni mieć twarze skierowane do siebie i patrzeć sobie w oczy. Bowiem oczy biorą aktywny udział w utrzymywaniu kontaktu między ludźmi. Spojrzenie może wyrażać przyjaźń odwagę, zdziwienie, zaś odwracanie oczu od rozmówcy może być odczytane jako niechęć lub lekceważenie. Oczy spuszczone wyrażają wstyd i zażenowanie.”

Więcej na stronie: http://dobre-wychowanie.blogspot.com