Nie można wywodzić zakazu dopuszczenia nieprzetłumaczonego dokumentu obcojęzycznego jako dowodu w postępowaniu przed organami administracyjnymi – stwierdził WSA w Lublinie w wyroku z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt: III SA/Lu 242/17.

Dopuszczenie takiego dowodu nie jest sprzeczne z art. 75 § 1 k.p.a., który stanowi, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Przy wykładni tego przepisu należy wziąć pod uwagę, że czym innym jest dopuszczenie obcojęzycznego środka dowodowego jako dowodu w postępowaniu, a czym innym wymóg dokonywania czynności urzędowych przez organy administracji publicznej w języku polskim. Dowodem jest treść dokumentu obcojęzycznego, a nie jego tłumaczenie. Tłumaczenie nie zastępuje bowiem dokumentu sporządzonego w języku obcym, lecz służy jedynie ustaleniu, jaka jest treść tego dokumentu. W sytuacji, w której ustawa nakłada na dany podmiot obowiązek wylegitymowania się dokumentem, nie można wymagać, by podmiot posiadał również jego tłumaczenie na język polski (o ile nie jest to wymagane przez przepisy prawa).