Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu rozpoznając skargę Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przypomniał o tym, że uzgodnienie projektu planu np. z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków nie może mieć charakteru „iluzorycznego”. Co powiedział Sąd?

Jak zaznaczył WSA, w omawianej sprawie porównanie uzgodnionego projektu planu z projektem planu skierowanym do wyłożenia i uchwalonym wskazywało na to, że do wyłożenia skierowano projekt zawierający poprawki wprowadzające istotne zmiany do planu miejscowego w zakresie przeznaczenia terenu, rodzaju dopuszczonej zabudowy oraz dopuszczalnej powierzchni zabudowy. Powyższe zmiany jako istotne wymagały zatem w ocenie Sądu powtórzenia procedury uzgodnieniowej w szczególności z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków. Zdaniem WSA ponowienie uzgodnień pozwoliłoby bowiem Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków na wypowiedzenie się np. co do konkretnych zmian w strefie ochrony konserwatorskiej.

Sąd podkreślił, że w przypadku dokonania istotnych zmian nie można mówić o braku potrzeby ponawiania uzgodnień, skoro modyfikacje w przedmiotowym planie dotyczyły zmiany przeznaczenia terenów, dopuszczalnej zabudowy oraz parametrów zabudowy w strefie sąsiedniej do objętej ochroną konserwatorską. Jak wskazał WSA, organ ochrony zabytków miał prawo i obowiązek zajęcia stanowiska, co do ustaleń planu miejscowego, w zgodzie ze swoimi kompetencjami.

Ponadto WSA w Poznaniu przypomniał, że w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się jednolicie, iż pominięcie etapu uzgodnień stanowi istotne naruszenie trybu uchwalania planu miejscowego – i w konsekwencji nieważność uchwały w całości lub części.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2019 r., IV SA/Po 588/19

Źródło: CBOSA