Nałożenie na osobę obowiązku wykazania interesu prawnego oznacza, że żądający dla skuteczności złożonego żądania udostępnienia informacji z rejestrów ewidencji ludności musi udowodnić w sposób sprawdzalny przez fakty, własny interes prawny. Nie jest udowodnieniem interesu prawnego samo przytoczenie przepisów prawnych, na podstawie których skarżąca ma zamiar wytoczenia powództwa łączący się z obowiązkiem sporządzenia pozwu.
Zamiar zainicjowania postępowania sądowego nie wypełnia istotnych elementarnych wartości na jakich oparty jest interes prawny. Nie jest to bowiem interes prawny konkretny, aktualny, obiektywnie istniejący. Samo deklarowanie zainicjowania w przyszłości postępowania sądowego, zwłaszcza w okolicznościach faktycznych sprawy, w której na gruncie materialnoprawnym nie występuje relacja łącząca skarżącą z osobą, której żądanie ujawnienia danych z rejestrów ewidencji ludności obejmuje, przesądza o braku uzasadnionych podstaw prawnych i faktycznych wykazania interesu prawnego.
Brak zatem wykazania jakiejkolwiek relacji materialnoprawnej, a ograniczenie się do relacji procesowej uzasadniało podważenie zasadności wyprowadzenia interesu prawnego co do zamiaru zainicjowania w przyszłości postępowania sądowego. Okoliczności tego rodzaju mają charakter przyszły i niepewny. Oznacza to, że wyprowadzenie interesu prawnego z zamiaru w przyszłości złożenia pozwu nie ma usprawiedliwionych podstaw, godząc w konstytucyjną ochronę prawną prywatności jednostki, których dane dotyczą. Niedopuszczalna byłaby bowiem sytuacja w której to już samo złożenie wniosku, z podaniem przepisu oraz zadeklarowaniem chęci ochrony swych praw na drodze sądowej, skutkowałoby obowiązkiem udostępnienia tych danych przez jego administratora, którym jest organ, doprowadziłoby by to bowiem do fikcji w obszarze ochrony danych osobowych, co przecież nie może mieć miejsca. Tym bardziej o istnienia interesu prawnego nie świadczy, wbrew oczekiwaniom skarżącej, chęć wezwania do zaprzestania działań zakłócających korzystanie z nieruchomości strony.
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2019, sygn. akt: III SA/Kr 117/19
