Pewne wskazówki co do odpowiedzi na tytułowe pytanie przynosi niedawny wyrok WSA w Olsztynie. Jedno jest pewne: materiał dowodowy w postaci sprawozdania przekazanego przez dany podmiot Marszałkowi to za mało.
Przedmiotem zaskarżenia w rozpoznawanej przez Sąd sprawie była decyzja Starosty orzekająca o wygaśnięciu zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów. Zgodnie bowiem z art. 48 pkt 5 ustawy o odpadach, zezwolenie na zbieranie i przetwarzanie odpadów wygasa, jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie prowadził działalności objętej zezwoleniem przez 2 lata. Jak podkreślił WSA, ustawodawca nie określił w ustawie o odpadach szczegółowej procedury postępowania sprawdzającego zaistnienie przesłanek dających podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia zezwolenia, uznając tym samym za wystarczające unormowania zawarte w Kodeksie postępowania administracyjnego. Zresztą to art. 162 § 1 pkt 1 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego daje podstawę do wydania decyzji w tym zakresie. W ocenie Sądu nie ulega zatem wątpliwości, że wydanie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie zezwolenia winno być poprzedzone stosownym postępowaniem wyjaśniającym.
Sąd zauważył, że w niniejszej sprawie organ uznał, iż Spółka nie prowadziła działalności objętej wskazanym wyżej zezwoleniem przez okres 2 lat. Jednakże swoje ustalenia w tym zakresie oparł wyłącznie o dane zawarte w sprawozdaniach przekazanych przez Spółkę Marszałkowi. Tymczasem zarówno w odwołaniu, jak i skardze Spółka wywodzi, że prowadzi działalność w zakresie przetwarzania odpadów, lecz ze względu podjęte przez nią prace badawcze i doskonalenie procesów produkcji przetwarzania odpadów z uwzględnieniem nowych technologii proces ten jest czasochłonny. Wyjaśniono przy tym, że Spółka nie mogła wykazać w sprawozdaniach niezakończonego procesu przetwarzania i ilości zrealizowanego odzysku odpadów. Pomimo jednak podnoszonych przez Spółkę zarzutów odnośnie do niewyjaśnienia okoliczności faktycznych, organ nie podjął żadnych czynności w celu zweryfikowania twierdzeń Spółki. Nie ustalono zatem, czy rzeczywiście Spółka prowadziła wskazane prace badawcze oraz czy można je zakwalifikować jako proces przetwarzania odpadów.
WSA podniósł, że przepisy art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. nakazują organom wyjaśnienie istotnych kwestii po wyczerpującym zebraniu, rozpatrzeniu i ocenie całego materiału dowodowego. Zatem nawet okoliczność, że strona jest zobowiązana do przedstawiania określonych danych organowi nie zwalnia organu z obowiązku podjęcia ustaleń faktycznych, zwłaszcza w przypadku gdy istnieją wątpliwości, czy dane te odzwierciedlają stan faktyczny. Zważyć przy tym należy, że z zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 k.p.a. wywodzi się, że podjęcie wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia oraz załatwienia sprawy wymaga w pierwszym rzędzie rozważenia, jakie fakty mają w sprawie znaczenie. O tym decyduje zaś norma prawa materialnego. Tym samym nieustalenie przez organy w ramach toczącego się postępowania lub pominięcie w uzasadnieniu decyzji okoliczności faktycznych, mogących mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, może stanowić przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy. Ocena zastosowania przepisów prawa materialnego wymaga bowiem uprzedniego stwierdzenia, że stan faktyczny został ustalony prawidłowo, po wszechstronnym rozpatrzeniu materiału dowodowego zebranego w sprawie.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 marca 2019 r., II SA/Ol 55/19
Źródło: CBOSA
