Przed podjęciem uchwały w tej sprawie warto zapoznać się z niedawnym wyrokiem WSA w Poznaniu.
Rada Miasta – wskazując jako podstawę prawną art. 18 ust. 2 pkt 13 i 15 ustawy o samorządzie gminnym – podjęła uchwałę w sprawie nadania nazwy skwerowi.
Wojewoda zaskarżył tę uchwałę do WSA. W uzasadnieniu skargi wskazał, że postanowienie uchwały dotyczące jej publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym narusza przepis art. 13 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych, gdyż kwestionowana uchwała nie należy do żadnej z kategorii aktów (wymienionych w tym przepisie), podlegających ogłoszeniu w dzienniku. W szczególności nie stanowi ona aktu prawa miejscowego, ani też aktu, który podlegałby publikacji na mocy przepisów szczególnych. Natomiast wskazany w podstawie prawnej uchwały przepis art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy gminnej do wyłącznej właściwości rady gminy zalicza podejmowanie uchwał w sprawach herbu gminy, nazw ulic i placów będących drogami publicznymi lub nazw dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, a także wznoszenia pomników. Z treści tego przepisu nie wynika, iż do kompetencji rady należy również nadanie nazwy skwerowi. Usytuowanie skweru wynikające z załączonej do uchwały mapki pozwala przyjąć, że skwer (plac), któremu nadano nazwę, nie posiada statusu drogi publicznej, którego istnienia wymaga art. 18 ust. 2 pkt 13 ustawy gminnej, a tylko w takim przypadku nadanie nazwy placowi może nastąpić w formie aktu prawa miejscowego. W pozostałych przypadkach nadanie nazwy placom/skwerom może przybrać postać tylko i wyłącznie uchwały „zwykłej” – i to tylko wówczas, gdy gmina jest właścicielem terenu (nieruchomości), któremu rada tej gminy nadaje nazwę.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz wyjaśnił, że plac, jak wyraźnie wynika z treści uzasadnienia do zaskarżonej uchwały, w planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest m.in. na poszerzenie ulicy. Ponadto wskazał, że z treści uchwały wynika, iż nadanie nazwy następuje w odniesieniu do dwóch działek (jedna ma służyć poszerzeniu pasa drogowego) – co oznacza, że uchwała dotyczy nadania nazwy częściowo ulicy będącej drogą publiczną. Niezależnie od tych okoliczności uchwała – zdaniem Burmistrza – stanowi akt prawa miejscowego także z tej racji, że nadaje nazwę skwerowi stanowiącemu własność Gminy mającemu charakter miejsca publicznego, dostępnego ogółowi mieszkańców.
Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały. Rozważał głównie, czy w skład terenu (skweru) objętego uchwałą wchodzi fragment pasa drogowego drogi publicznej w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. Jak wskazał WSA, kwestia ta nie poddawała się jednoznacznemu rozstrzygnięciu na tle aktualnej treści zaskarżonej uchwały – co świadczyło o istotnej wadliwości tego aktu. Z uchwały wynikało bowiem, że przedmiotowy skwer obejmuje dwie działki ewidencyjne, z których jedna – według treści odpowiedzi na skargę – obejmuje plac będący zgodnie z obowiązującym planem miejscowym terenem przeznaczonym pod zieleń urządzoną o charakterze parkowo-rekreacyjnym, zaś druga z działek stanowi, według oświadczenia Burmistrza, drogę publiczną (fragment przeznaczony pod poszerzenie pasa drogowego). Natomiast z załączonego do uchwały rysunku (fragmentu mapki) – który zgodnie z uchwałą ma obrazować usytuowanie skweru – wynika, że obejmuje on tylko jedną działkę, tę przeznaczoną w planie miejscowym pod zieleń urządzoną o charakterze parkowo-rekreacyjnym, co notabene byłoby zgodne z powszechnym oraz specjalistycznym znaczeniem terminu „skwer”.
W ocenie Sądu zawieranie postanowień wewnętrznie sprzecznych w aktach organów jednostek samorządu terytorialnego nie można uznać za działanie „w granicach prawa” w rozumieniu art. 7 Konstytucji RP – tymczasem we wskazanym zakresie uchwała jest nieprecyzyjna, a wręcz wewnętrznie sprzeczna, i jako taka jawi się też jako sprzeczna z prawem w stopniu istotnym w rozumieniu art. 91 ust. 1 ustawy gminnej.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2018 r., IV SA/Po 969/18
Źródło: CBOSA
