Niesprecyzowane wnioski o informacje, zawierające sformułowania chaotyczne, nielogiczne, wadliwe językowo itp. – obiektywnie niepozwalające ustalić treści żądania wnioskodawcy – nie stanowią wniosków o informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, a w rezultacie nie podlegają rozpatrzeniu w jej trybie. Wyrok NSA z 25 sierpnia 2016 r. sygn. I OSK 219/15.

W rozpatrywanej sprawie Sąd wskazał, że lektura pism kierowanych przez wnioskodawcę do organu prowadzi do konstatacji, iż stanowią one zbiór dość niejasnych sformułowań, zawierających głównie tezy wnioskodawcy na gruncie materii karnej. Zarówno stylistyka, jak i stosowany przez wnioskodawcę język, daleki jest od wymogów języka polskiego, przybierając postać chaotycznych wypowiedzi. Nie pozwala to na ich zrozumienie. Analiza wskazanych pism nie pozwala traktować ich jako wniosku o informację publiczną, gdyż mimo powołania się w nich na ustawę o informacji publicznej nie zawierają one dostatecznie wyraźnego żądania odnoszącego się do prawidłowo sprecyzowanej informacji należącej do sfery faktów.

Sąd zwrócił uwagę, że o tym, czy informacja stanowi informację publiczną, nie decyduje ani czas odpowiedzi na wniosek, ani jego fizyczne ujęcie. Fakt zatem, że zdaniem skarżącej kasacyjnie odpowiedź na wniosek zająłby niewiele czasu, jak też, że ma on formę ankiety – nie ma znaczenia z perspektywy kwalifikacji na podstawie art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nie sposób bowiem stwierdzić na podstawie wniosku, że odpowiedzi na ankietę dotyczyłyby spraw publicznych w rozumieniu tego przepisu ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny podkreśla, że celem ustawy o dostępie do informacji publicznej jest zapewnienie dostępu do informacji w sprawach publicznych, nie zaś zobowiązanie organów do rozpatrywania w trybie tej ustawy każdego pisma, w tym jedynie formalnie i subiektywnie w ocenie wnioskodawcy stanowiącego wniosek o informację publiczną.

Źródło: CBOSA