Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy jest decyzja wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, potwierdzająca to prawo ( art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych).
Na podstawie zaś art. 54 ust. 3 cytowanej ustawy, decyzję potwierdzającą prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, wydaje się po przedłożeniu przez świadczeniobiorcę wymienionych w tym przepisie dokumentów, a także po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, stwierdzeniu spełniania kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 8 ustawy o pomocy społecznej oraz po stwierdzeniu braku okoliczności, o której mowa w art. 12 ustawy o pomocy społecznej.
Natomiast według art. 54 ust. 7 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje przez okres 90 dni od dnia określonego w decyzji, którym jest:
- dzień złożenia wniosku;
- w przypadku udzielania świadczeń w stanie nagłym dzień udzielenia świadczenia chyba, że w tym okresie świadczeniobiorca zostanie objęty ubezpieczeniem zdrowotnym.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego treść art. 54 ust. 7 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, nie pozostawia wątpliwości, że ma on charakter bezwzględnie obowiązującej normy, która w przypadku spełnienia wymaganych przesłanek nie pozostawia właściwemu organowi zakresu uznania administracyjnego, lecz obliguje go do wydania decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych (wyrok z 26 lutego 2020 r., II GSK 1494/19)
Źródło: CBOSA
