Art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, iż starosta, z zastrzeżeniem art. 75 ust. 3, pozbawia statusu bezrobotnego, który odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy określonej w ustawie lub poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, mającym na celu ustalenie zdolności do pracy lub udziału w innej formie pomocy określonej w ustawie. 

Warunkiem sine qua non pozbawienia statusu bezrobotnego na gruncie cytowanego przepisu jest odmowa przyjęcia "odpowiedniej pracy". Pomocnym dla oceny, czy zaproponowana bezrobotnemu praca jest odpowiednia jest przepis art. 2 ust. 1 pkt 16 cytowanej ustawy, który wprost określa znaczenie tego pojęcia. Zgodnie z nim odpowiednia praca oznacza zatrudnienie lub inną pracę zarobkową, które podlegają ubezpieczeniom społecznym i do wykonywania których bezrobotny ma wystarczające kwalifikacje lub doświadczenie zawodowe lub może je wykonywać po uprzednim szkoleniu albo przygotowaniu zawodowym dorosłych, a stan zdrowia pozwala mu na ich wykonywanie oraz łączny czas dojazdu do miejsca pracy i z powrotem środkami transportu zbiorowego nie przekracza 3 godzin, za wykonywanie których osiąga miesięczne wynagrodzenie brutto, w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Zanim dokona się oceny, czy skarżący jako bezrobotny odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia odpowiedniej pracy, należy rozstrzygnąć, czy proponowana mu praca posiadała tego rodzaju cechy. Dojazd do pracy tam i z powrotem środkami komunikacji publicznej nie może przekraczać 3 godzin. Zaproponowana skarżącemu praca tego warunku nie spełniła. Nie ma znaczenia, że pozostałe warunki zaproponowanej pracy zostały dochowane. 

III SA/Kr 1402/15 - Wyrok WSA w Krakowie 

Źródło: CBOSA