W sytuacji, gdy organ rozpatruje sprawę zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, w której co do zasady postępowanie wszczynane jest z urzędu, to z mocy odesłania zawartego w art. 98 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, w toku postępowania jest obowiązany stosownie do art. 104 ust. 4 zbadać, czy zachodzą przesłanki do odstąpienia od żądania zwrotu. Wyrok WSA w Krakowie z 21 kwietnia 2015 r. sygn. III SA/Kr 240/15.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że brzmienie art. 98 ustawy o pomocy społecznej, jak też ugruntowane w tym zakresie orzecznictwo sądowe nie pozostawia wątpliwości, że jego wykładni nie można dokonywać w oderwaniu od art. 104 ust. 4 tego aktu, do którego stosowania pierwszy z powołanych przepisów wprost odsyła. Oznacza to zatem, że w toku rozpoznawania sprawy dotyczącej zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, organ obowiązany jest do jednoczesnego zbadania, czy nie zachodzą przesłanki do odstąpienia od żądania zwrotu. Wynika to nie tylko z omawianego przepisu, lecz także z zasady informacji, o której stanowi przepis art. 9 K.p.a. Nakłada on na organy administracji państwowej obowiązek należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków, będących przedmiotem postępowania, a także z art. 10 § 1 k.p.a. przewidującego zapewnienie stronom czynnego udziału.

Źródło: CBOSA