Ustawa o kierujących pojazdami w art. 103 ust. 1 pkt 4 stanowi, że starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku orzeczenia o zakazie prowadzenia pojazdów.
Jednocześnie, stosownie do art. 182 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego (k.k.w)., organ do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów zobowiązany jest cofnąć uprawnienia do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie oraz nie może wydać tych uprawnień w okresie obowiązywania zakazu. Stanowi on podstawę materialnoprawną do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami.
Z art. 182 § 2 k.k.w. wynika, że organ ma cofnąć nie tylko uprawnienia do kierowania pojazdami, ale musi także cofnąć je w orzeczonym przez sąd karny zakresie. Pojęcie "orzeczonego przez sąd karny zakresu" odnosi się przede wszystkim do zakresu przedmiotowego, w jakim sąd karny orzekł zakaz prowadzenia pojazdów. W orzecznictwie sądów administracyjnych nie budzi wątpliwości, że pojęcie to odnosi się także do okresu, na jaki sąd orzekł zakaz prowadzenia pojazdów, co oznacza, że cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami musi nastąpić na ściśle wyznaczony okres, wynikający z orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2010 r., I OSK 698/09). Organ administracji nie może przy tym rozszerzać ani zawężać orzeczonego przez sąd zakazu.
W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (wyrok z 29 czerwca 2020 r, II SA/Gl 1712/19) orzeczenie organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, bez powiązania decyzji z zakresem na jaki orzeczono zakaz prowadzenia pojazdu, jest czynnością wadliwą. Organy administracji wykonujące wyrok sądu karnego są bowiem związane jego treścią, co oznacza, że mogą cofnąć uprawnienie do kierowania pojazdami tylko na ściśle wskazany w wyroku okres. Tego rodzaju rozstrzygnięcie powinno zostać zamieszczone w rozstrzygnięciu decyzji. Nie powinno się rozstrzygać o uprawnieniach lub obowiązkach strony wyłącznie w uzasadnieniu, które jest innym składnikiem decyzji administracyjnej. Rozróżnienie charakteru i treści poszczególnych składników decyzji administracyjnej ma istotną doniosłość, czemu ustawodawca dał wyraz w regulacji zawartej w art. 107 § 1 i § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.). Odrębność ta jest związana zwłaszcza z funkcją, jak i charakterem poszczególnych elementów aktu.
Powyższej oceny nie zmienia § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 lutego 2016 r. w sprawie wydawania dokumentów stwierdzających uprawnienia do kierowania pojazdami (dalej:rozporządzenie), który stanowi, że w przypadku orzeczenia wyrokiem sądu zakazu kierowania pojazdami na okres przekraczający rok organ wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami bez określenia terminu ważności tej decyzji. Zgodnie natomiast w ustępem 2 tego przepisu w uzasadnieniu decyzji organ wskazuje w szczególności termin rozpoczęcia i zakończenia biegu okresu zakazu kierowania pojazdami.
Należy podkreślić, że z § 17 ust. 1 rozporządzenia wynika jedynie obowiązek organu wydania decyzji administracyjnej o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami bez określenia terminu ważności tej decyzji. Jak słusznie zauważył WSA w Lublinie w wyroku z dnia 28 lutego 2017 r., sygn. III SA/Lu 1080/16, czym innym jednak jest kwestia określenia terminu ważności decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami, a czym innym wynikający z art. 182 § 2 k.k.w. obowiązek oznaczenia w decyzji okresu, na jaki cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami. W konsekwencji też nałożony na organ obowiązek wydania decyzji bez określenia terminu jej ważności nie wyłącza obowiązku oznaczenia w decyzji okresu, na jaki cofnięto uprawnienie do kierowania pojazdami.
Gdyby nawet uznać, że posłużenie się w § 17 rozporządzenia formułą "wydaje decyzję... bez określenia terminu ważności tej decyzji", świadczyć miałoby o tym, że prawodawca wyłączył możność oznaczania w decyzji o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami okresu, na jaki cofnięto uprawnienie, to i tak powyższe nie powinno prowadzić do zaniechania wykonania przez organy administracji obowiązku wynikającego z art. 182 § 2 k.k.w. Zaistniałaby bowiem wówczas niezgodność dwóch regulacji: przepisu rozporządzenia i art. 182 § 2 k.k.w. W sytuacji, gdy ta sama kwestia byłaby w sposób odmienny regulowana ustawą oraz przepisem niższej rangi - rozporządzeniem, organy powinny pominąć przy rozstrzyganiu sprawy rozporządzenie i stosować przepis ustawy.
Dodać należy, że nawet w przypadku, gdy w wyroku karnym nie zaliczono skazanemu okresu zatrzymania prawa jazdy, decyzja o cofnięciu uprawnień winna określać okres jej obowiązywania w powiązaniu z faktem obowiązku zwrotu prawa jazdy.
Źródło: www.orzeczenia.nsa.gov.pl
