W aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych pas drogowy zdefiniowany w art. 4 pkt 1 ustawy o drogach publicznych wyznacza się z punktu widzenia funkcji, celu i roli jaką pełni (zapewnienia prowadzenia, zabezpieczenia i obsługi ruchu drogowego, a nadto zarządzania drogą, będącą jego częścią).

Pas drogowy jest nadto rozumiany przestrzennie, tzn. jako wydzielona granicami bryła geometryczna, która ze względu na cel i rolę infrastruktury drogowej korzysta z pewnego poziomu uprzywilejowania w sferze publicznoprawnej. Uwzględniając ten punkt widzenia należy mieć jednak na uwadze, że inaczej może się kształtować granica pasa drogowego w odniesieniu do gminnej drogi gruntowej na terenie niezabudowanym, inaczej do drogi gminnej znajdującej się na obszarze stosunkowo gęsto zabudowanym i np. na skrzyżowaniu dróg, a jeszcze inaczej w przypadku wielopoziomowego skrzyżowania dróg wyposażonych w liczne urządzenia techniczne związane z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Uwzględniając celowościowe rozumienie terminu "pas drogowy" należy zatem wskazać, że powinien on zawsze kończyć się tam, gdzie nie zachodzi - nawet potencjalnie - jakakolwiek groźba kolizji konkretnego przedsięwzięcia (np. ogrodzenia działki prywatnej) z funkcjonowaniem drogi oraz obiektów budowlanych i urządzeń wymienionych w art. 4 pkt 1 u.d.p. A jeśli tak, to nie można wykluczyć, że określone granice ewidencyjne działki drogowej jako w całości obejmujące użytek drogowy "dr" zostały wyznaczone dla realizacji powyższego założenia.

Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 marca 2020 r., sygn. akt: II SA/Bk 100/20