Ocena prawidłowości wykładni art. 22a ust. 1 pkt 2 utd wymaga przypomnienia, że zgodnie z tym przepisem, organy mogą odmówić udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, m.in. w przypadku gdy zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników. Niewątpliwie przytoczony przepis stanowi ograniczenie swobody działalności gospodarczej, wobec czego interpretowany musi być ściśle i może znaleźć zastosowanie tylko w razie rzeczywistego wystąpienia określonych w nim przesłanek.
W ocenie składu orzekającego Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie zasadnie podniesiono, że przez zagrożenie dla już istniejących linii regularnych należy rozumieć zarówno zagrożenie finansowe - pod względem rentowności, jak i zagrożenie organizacyjne z punktu widzenia bezpieczeństwa ruchu. Trzeba przy tym mieć na uwadze, że z literalnego brzmienia przepisu jednoznacznie wynika, że omawiana przesłanka uzasadniająca odmowę udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym - tj. zagrożenie dla już istniejących linii regularnych - musi zostać wykazana.
Wprawdzie zgodzić można się ze stanowiskiem organów, zaakceptowanym przez Sąd I instancji, że skoro ocena wystąpienia zagrożenia dla istniejących już linii dotyczy w istocie zdarzeń przyszłych, to tym samym jest trudna do udowodnienia. W konsekwencji zagrożenie dla istniejących linii można uznać za wykazane, gdy wykaże się bardzo wysokie prawdopodobieństwo ("zostanie uprawdopodobnione w najwyższym stopniu") wystąpienia tej okoliczności. W rozpatrywanym przypadku jednakże - według Naczelnego Sądu Administracyjnego - Sąd I instancji nie miał podstaw by uznać, że stan zagrożenia finansowego dla istniejących już linii w razie uwzględnienia wniosku skarżącej został choćby w ten "wysoce prawdopodobny" sposób wykazany.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 grudnia 2016 r., II GSK 486/15
Źródło: CBOSA
