Przyjmuje się, że decyzja o skierowaniu na badania lekarskie jest uzasadniona, gdy organ znajdzie się w posiadaniu informacji nasuwających zastrzeżenia co do warunków zdrowotnych kierowcy, zaś źródło uzyskania tego typu informacji jest wiarygodne. W literaturze i orzecznictwie wskazuje się, że chodzi o przesłanki, które z dużą dozą prawdopodobieństwa wskazują na istotne zmniejszenie się sprawności kierującego pojazdem. Może to być np. pochodząca z różnych źródeł informacja o pogorszonym stanie zdrowia, objawy chorobowe świadczące o zaistnieniu przeciwwskazań do wydania prawa jazdy.
Skierowanie na badania lekarskie może więc nastąpić, gdy jest uprawdopodobnione (ale nie udowodnione!), że stan zdrowia kierowcy świadczy o istnieniu przeciwwskazań do kierowania pojazdami, nie jest natomiast wymagana pewność w tym zakresie. Ostateczne rozstrzygnięcie w tej kwestii powierzone zostało bowiem uprawnionym w tym zakresie lekarzom.
Ocena czy dane dolegliwości lub schorzenia mają lub mogą mieć wpływ na sprawność psychofizyczną kierowcy nie należy już do organów, lecz lekarzy dokonujących badania pod tym kątem w następstwie realizacji wydanej decyzji. Decyzja o skierowaniu na badania lekarskie nie przesądza bowiem o istnieniu przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów i służy tylko sprawdzeniu istniejących w tym względzie uzasadnionych zastrzeżeń. W wyniku przeprowadzonego badania może się więc okazać, że zastrzeżenia te nie zostaną potwierdzone, a zatem, że nie istnieją żadne przeciwwskazania u skarżącego do prowadzenia pojazdów.
Pamiętać też należy, że cel i procedura wdrożenia takich badan służy dobru publicznemu - bezpieczeństwu życia i zdrowia innych uczestników ruchu drogowego. Pierwiastek obiektywizujący jest więc tu dobrem przeważającym nad subiektywnym przekonaniem strony o słuszności swoich racji.
Sprawa skierowania na badania lekarskie w zakresie uprawnień do kierowania pojazdami jest etapem wstępnym, pierwszym lecz nie ostatecznym. W tej perspektywie organ nie miał potrzeby pogłębiania postępowania dowodowego, bowiem ostateczne rozstrzygnięcie wymaga właśnie przeprowadzenia badań, do których organ nie jest uprawniony.
II SA/Go 346/16 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp.
Źródło: CBOSA
