Przepis art. 12 ust. 7 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych traktuje o możliwości zrzeczenia się przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4 ustawy.

Właściwy organ, mając na uwadze zaistnienie wymienionych w treści przepisu przesłanek, rozstrzyga w powyższej kwestii. Zrzeczenie się odszkodowania powinno zostać uzasadnione w rzetelny, niebudzący wątpliwości sposób, ze wskazaniem okoliczności dotyczących racjonalnych i obiektywnych kryteriów przemawiających za rezygnacją z odszkodowania za wywłaszczaną nieruchomość.

Regulacje ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych sankcjonują między innymi szeroko rozumiane niedochodzenie należności Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych (art. 5 ust. 1 pkt 1 - 33 oraz art. 18c ust. 1 pkt 14). Sankcjonowane są zachowania (działania albo zaniechania) niezgodne z przepisami prawa określającymi właściwy sposób postępowania. Wymagany prawem sposób postępowania jest określany na podstawie całokształtu stanu prawnego, a więc przy uwzględnieniu nie tylko ogólnych norm wynikających z ustawy o finansach publicznych czy ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, ale także przepisów szczególnych (między innymi art. 12 ust. 7 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych). Zastosowanie przepisów szczególnych (w omawianym przypadku pozwalających na zrzeczenie się odszkodowania, pod warunkiem, że za zrzeczeniem się odszkodowania przemawia interes społeczny lub gospodarczy), pozwalających na niestosowanie ogólnych zasad (w omawianym przypadku zobowiązujących do dochodzenia należności), nie powinno zostać uznane za zachowanie niezgodne z prawem. Nie powinno być tym samym traktowane jako wypełniające znamiona naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

Źródło: Interpelacja nr 4149