Istota problemu w sprawie rozpatrywanej przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 15 czerwca 2016 r., I OSK 278/16 sprowadza się do oceny, jak należy rozumieć przepis rozporządzenia stanowiący, że organ prowadzący szkołę unieważnia konkurs i zarządza ponowne jego przeprowadzenie w razie stwierdzenia innych nieprawidłowości, które mogły mieć wpływ na wynik konkursu.
Niniejsze przesłanki zostały wskazane w treści §8 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia z dnia 8 kwietnia 2010 r. w sprawie regulaminu konkursu na stanowisko dyrektora publicznej szkoły lub publicznej placówki oraz trybu pracy komisji konkursowej.
W sprawie niesporne było, że chodzi tu o inne okoliczności niż wymienione w pkt 1-3. Oznacza to, że wadliwości związane z niedopuszczeniem kandydata do postępowania konkursowego, procedowaniem przez komisję konkursową bez wymaganej liczby członków i naruszeniem tajności głosowania, z zastrzeżeniem § 4 ust. 1, nie mieszczą się w pojęciu wspomnianych nieprawidłowości mogących mieć wpływ na wynik konkursu. Omawiane sformułowanie należy zatem odnosić do odmiennych zdarzeń, które wystąpiły w postępowaniu konkursowym i które należy łączyć z naruszeniem pozostałych uregulowań zawartych w ustawie o systemie oświaty i rozporządzeniu wykonawczym do niej.
Z treści § 8 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia z dnia 8 kwietnia 2010 r. wynika, że unieważnienie konkursu na tej podstawie winno nastąpić, jeżeli po pierwsze, stwierdzono nieprawidłowości (inne niż wymienione w pkt 1-3) w szeroko rozumianym postępowaniu konkursowym, po drugie, ustalono, że nieprawidłowości te mogły mieć wpływ na wynik konkursu. Obie te przesłanki muszą przy tym zachodzić jednocześnie. Ustalenia, czy takie okoliczności miały miejsce i ich ocena, należą do organu prowadzącego szkołę, ale nie mogą mieć one charakteru dowolnego i arbitralnego. Powinny być one szczegółowo wywiedzione i należycie uargumentowane w uzasadnieniu zarządzenia o unieważnieniu konkursu.
Wskazać należy, że zarządzenie unieważniające konkurs musi być należycie uzasadnione. Mimo, że żaden przepis ustawy o systemie oświaty takiego obowiązku wprost nie przewiduje, to obowiązek taki należy dekodować z art. 36a ust. 6 tej ustawy i § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 8 kwietnia 2010 r. w zw. z art. 2 i art. 7 Konstytucji RP. Tylko bowiem szczegółowe i adekwatne uzasadnienie może pozwolić organowi prowadzącemu szkołę lub placówkę spełnić wymóg działania wzbudzającego zaufanie do organu i ustrzec się zarzutu arbitralności działania organu.
Źródło: CBOSA
