Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przygotował projekt rozporządzenia w sprawie ramowych planów nauczania w publicznych szkołach i placówkach artystycznych.
Ma ono zastąpić obecnie obowiązujące rozporządzenie z 20 maja 2014 r. W stosunku do obowiązującego rozporządzenia projektowany akt prawny uwzględnia w swojej treści wyniki prowadzonych przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prac pilotażowych i konsultacyjnych polegających na weryfikacji zmian wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 maja 2014 r. Wspomniana weryfikacja objęła swoim zakresem przede wszystkim badanie praktycznego procesu kształcenia według nowo przyjętej formuły w poszczególnych typach szkół artystycznych oraz na uzyskaniu możliwie najpełniejszej informacji zwrotnej w zakresie jej skutków, od bezpośrednich adresatów wskazanych przepisów, czyli środowiska nauczycielskiego szkół i placówek artystycznych ale przede wszystkim rodziców i uczniów szkół artystycznych.
Uzyskane w ten sposób informacje pozwoliły na stwierdzenie nikłego lub wręcz braku zainteresowania szeroko rozumianego środowiska szkół artystycznych, wprowadzonymi uprzednio zmianami. Zmiany w zakresie szkolnictwa artystycznego miały w założeniu służyć przede wszystkim rozwijaniu uniwersalnych kompetencji, pozwalających na konkurowaniu absolwentów szkół artystycznych na rynku pracy, co miało zostać osiągnięte m. in. w drodze dostosowania metod nauczania do współczesnych realiów oraz wzbogaceniu i uatrakcyjnieniu oferty programowej szkół artystycznych poprzez wprowadzenie nowych specjalności i specjalizacji w szkolnictwie artystycznym.
Korelacja założeń przyjętych i wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 maja 2014 r. ze wspomnianymi wcześniej efektami kształcenia i odzewem środowiska w zakresie jego wprowadzenia, pozwala aktualnie na wycofanie się z części przyjętych założeń, a w konsekwencji na dokonanie koniecznych dla jakości kształcenia w szkolnictwie artystycznym zmian w zakresie ramowych planów nauczania oraz na ujęcie w projektowanym akcie prawnym pozytywnego dorobku dotychczas wypracowanych rozwiązań w zakresie ramowych planów nauczania w szkołach i placówkach artystycznych. Treść projektowanego rozporządzenia należy zatem postrzegać jako konsensus, stanowiący ujęcie w jednym akcie prawnym postulatów poszczególnych środowisk artystycznych, polegający zwłaszcza na budowaniu nowoczesnego szkolnictwa artystycznego na klasycznym fundamencie, niezbędnym i niemożliwym do pominięcia w procesie kształcenia artystycznego.
Jedną z najczęściej kwestionowanych, zarówno przez środowisko nauczycielskie jak i uczniowskie szkół artystycznych zmian, wprowadzonych rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 20 maja 2014 r., było wprowadzenie w szkołach muzycznych I stopnia i ogólnokształcących szkołach muzycznych I stopnia działów muzykowania zespołowego, jako alternatywy dla klasycznie funkcjonujących (od początków istnienia wyodrębnionego szkolnictwa muzycznego) działów instrumentalnych. Założenie polegające na równorzędności obu działów w rzeczywistości doprowadziło do dyskryminującego, wręcz piętnującego postrzegania uczniów kształcących się w działach muzykowania zespołowego, jako uczniów mniej zdolnych, nie radzących sobie z indywidualnym kształceniem w zakresie gry na instrumencie. Dodatkowym argumentem podnoszonym przeciwko funkcjonowaniu działów muzykowania zespołowego, była mnogość komplikacji prawnych związanych m. in. z obiektywnym podejściem do oceniania i klasyfikowania uczniów realizujących muzykowanie zespołowe, zwłaszcza w zakresie przeprowadzania egzaminów promocyjnych. Z uwagi na powyższe, w odpowiedzi na postulaty szeroko rozumianego środowiska artystycznego zdecydowano się zrezygnować z dalszego istnienia działów muzykowania zespołowego na rzecz przywrócenia klasycznej zindywidualizowanej formy kształcenia, z możliwością rozwijania gry zespołowej jako uzupełnienia nauczania gry na instrumentach.
Z omówioną powyżej zmianą wiąże się także główny postulat wszystkich środowisk artystycznych, polegający na przywróceniu, ukierunkowanej przede wszystkim artystycznie i postrzeganej, od początku istnienia szkolnictwa artystycznego w Polsce, elitarnej ze względu na wymagane od kandydatów szczególne uzdolnienia, roli szkół artystycznych. Wnioski wypływające z analizy danych uzyskanych w procesie sprawowania nadzoru pedagogicznego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego nad szkołami i placówkami artystycznymi oraz badania prowadzone w zakresie poziomu kształcenia w szkołach i placówkach artystycznych przez specjalistyczną jednostkę nadzoru, wskazały na zagrożenie obniżenia poziomu nauczania w szkołach artystycznych.
W wyniku dokonanych analiz i konsultacji środowiskowych w zakresie dalszego funkcjonowania szkolnictwa artystycznego każdego poziomu, Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podjął działania zmierzające do zachowania niezbędnej spójności całego systemu szkolnictwa artystycznego, który w założeniu miał zawsze prowadzić do wykształcenia artysty w konkretnej dziedzinie artystycznej na poziomie profesjonalnym, zawodowym. Projektowane rozporządzenie stanowi zatem część składową kompleksowych działań prawnych podjętych w ramach przywrócenia zasadniczej dla szkolnictwa artystycznego roli edukacyjno-społecznej. Projektowane rozporządzenie łączyć się będzie bezpośrednio ze zmianami w zakresie pozostałych wykonawczych aktów prawnych pozostających w gestii Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w tym m. in. w zakresie podstaw programowych kształcenia w zawodach artystycznych, kwalifikacji wymaganych od nauczycieli szkół i placówek artystycznych, a także w zakresie oceniania i klasyfikowania uczniów w szkołach i placówkach artystycznych.
Projekt rozporządzenia będzie przedmiotem obrad lipcowego posiedzenia Zespołu ds. Edukacji, Kultury i Sportu KWRiST.
