Naczelny Sąd Administracyjny przypomniał o tym, że zarówno przepis art. 46 ust. 1 ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, jaki i art. 46 ust. 2 tej ustawy nie oznaczają, że lokalizacja inwestycji celu publicznego w zakresie łączności może nastąpić w oderwaniu od postanowień planu miejscowego. Co dokładnie powiedział Sąd?
Po pierwsze w ocenie NSA art. 46 ust. 1 ustawy telekomunikacyjnej nie daje podstawy do przyjęcia, że inwestycje celu publicznego z zakresu łączności publicznej mogą być realizowane na danym terenie niezależnie od treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W zasadzie aktualnie taki wniosek potwierdza zdaniem Naczelnego Sądu nowelizacja ww. ustawy z 2012 roku. Jak wskazał Sąd, przepisy planu miejscowego są obowiązujące, jednak wymagają interpretacji z punktu widzenia zasady wynikającej z art. 46 ust. 1 ustawy – lecz możliwość zastosowania tej zasady w konkretnej sprawie wymaga spełnienia określonych warunków. Natomiast brak jest podstaw prawnych do uznania, że w tym zakresie ww. przepis wprowadza dowolność, uzależnioną tylko od woli inwestora zrealizowania inwestycji w określonym miejscu – przypomniał NSA. Tym samym zdaniem Sądu niejako z założenia omawiany przepis stanowi punkt oparcia dla weryfikacji tego, czy ograniczenia i zakazy w planach miejscowych mają merytoryczne uzasadnienie i są konieczne w demokratycznym państwie prawa.
Po drugie według Naczelnego Sądu także art. 46 ust. 2 ustawy telekomunikacyjnej nie stanowi podstawy prawnej do stwierdzenia, że lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej może nastąpić w sposób dowolny, niezależnie od treści planu miejscowego. Chodzi bowiem o to, czy określone przepisy planu miejscowego stanowią gwarancję dla ludności celem zagwarantowania im dostępu do tego rodzaju usług telekomunikacyjnych. Taki zaś wymóg w ocenie NSA wymusza w procedurze uzyskiwania pozwolenia na budowę poszukiwania, w pierwszej kolejności, takich obszarów terenu, na których plan miejscowy przewiduje możliwość realizacji tego rodzaju zabudowy.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2020 r., II OSK 1935/19
Źródło: CBOSA
