Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie przypomniał o tym, że organ administracji architektoniczno-budowlanej musi mieć podstawę prawną do władczego oddziaływania na daną inwestycję – i niezgodność inwestycji z planem miejscowym nie stanowi wystarczającej podstawy do ingerencji organu. Dlaczego? 

W omawianej sprawie organy architektoniczno-budowlane stwierdziły, że wnioskowane zamierzenie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ale nie rozważyły w ogóle tego, czy zakres i charakter zgłoszonej inwestycji wymagał zgłoszenia i tym samym, czy istniały podstawy do władczej interwencji organów architektoniczno-budowlanych. Nie powinno w ocenie Sądu budzić wątpliwości to, że jeżeli zamierzenie budowlane zostało wprost przez ustawodawcę wykluczone z kręgu działania organów architektoniczno-budowlanych, gdyż nie wymaga zgłoszenia ani pozwolenia na budowę, to organ architektoniczno-budowlany nie może sprzeciwić się realizacji inwestycji, w tym kwestionować jej zgodności z przepisami odrębnymi.

WSA podkreślił, że w przypadku zgłoszenia robót budowlanych, które nie są objęte zakresem działania organów administracji architektoniczno-budowlanej nie może mieć w ogóle zastosowania art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy – Prawo budowlane. W takiej sytuacji prawidłowo zatem organ II instancji powinien uchylić decyzję organu I instancji i umorzyć postępowanie przed organem I instancji, zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. Jak przypomniał Sąd, sprawa administracyjna jest bezprzedmiotowa w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a., gdy nie ma materialnoprawnych podstaw do władczej, w formie decyzji administracyjnej ingerencji organu administracyjnego. Wówczas jakiekolwiek rozstrzygnięcie merytoryczne – pozytywne czy negatywne – staje się prawnie niedopuszczalne. 

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 18 lutego 2020 r., II SA/Ol 1033/19

Źródło: CBOSA