Klauzula największego uprzywilejowania jest pojęciem dotyczącym międzypaństwowej wymiany towarowej.

Klauzula największego uprzywilejowania (z języka ang. Most favoured nation clause, MFN) - Jest to określenie traktatowego zobowiązania stosowanego w międzynarodowych stosunkach handlowych.

Państwo przyznające tę klauzulę innemu państwu zapewnia mu uprawnienia i udogodnienia nie mniejsze niż jakiemukolwiek innemu państwu, z którym handluje.

Zazwyczaj klauzula największego uprzywilejowania obejmuje wszystkie kwestie dotyczące:

• handlu,
• żeglugi morskiej, 
• komunikacji, 
• tranzytu,
• traktowania cudzoziemców.

Często do określania klauzuli największego uprzywilejowania stosuje się skrót KNU.

KNU jest normą o charakterze blankietowym, nie daje ona konkretnych przywilejów i ustępstw. Klauzula ta może być jednostronna lub przyznawana na zasadzie wzajemności.

Wyróżnia się dwa rodzaje KNU:

1. Bezwarunkową.
W tym przypadku przyznawane są partnerowi udogodnienia zaoferowane uprzednio państwu trzeciemu (traktowanie identyczne). Stosowanie klauzuli bezwarunkowej obowiązuje państwa należące do GATT/WTO. Wyjątkiem od KNU w ramach GATT są jednak różnego rodzaju ugrupowania integracyjne oraz powiązania między byłymi koloniami i metropoliami.

2. Warunkową (amerykańską).
KNU warunkowa uzależnia przyznanie państwu udogodnień od otrzymania przez kontrahenta korzyści równych tym, które zostały przyznane wcześniej państwu trzeciemu.

Źródło: stosunki-miedzynarodowe.pl oraz wikipedia.pl