Zdaniem Rzecznika Praw Pacjenta pacjentowi przysługuje prawo czasowego wypożyczenia oryginałów jego dokumentacji medycznej.

Każdy pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych. Wynika ono wprost z art. 23 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Dokumentacja medyczna jest udostępniana do wglądu, w tym także do baz danych w zakresie ochrony zdrowia, w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych. Pacjent może także otrzymać jej wyciąg, odpis lub kopię. Na ty nie koniec. Dokumentacja medyczna jest udostępniana także poprzez wydanie jej oryginału za pokwitowaniem odbioru i z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, jeżeli uprawniony organ lub podmiot żąda udostępnienia oryginałów tej dokumentacji. Stanowi o tym art. 27 pkt 3 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Zdaniem Rzecznika Praw Pacjenta przepisy ww. ustawy nie wskazują wyraźnego wyłączenia pacjenta z kręgu podmiotów, które mogą uzyskać dostęp do oryginałów dokumentacji medycznej. Oznacza to, że brak jest podstaw, aby nie uznawać pacjenta za „uprawniony podmiot”, o którym mowa w omawianym przepisie.

Dlatego w ocenie Rzecznika na wyraźne żądanie pacjenta, oryginały jego dokumentacji medycznej powinny mu zostać czasowo udostępnione. Wydanie pacjentowi dokumentacji zawierającej informacje o jego stanie zdrowia i udzielonych mu świadczeniach zdrowotnych w takiej formie powinno jednak nastąpić za pokwitowaniem przez pacjenta jej odbioru oraz z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu.

Minister zdrowia w stanowisku przekazanym Rzecznikowi w 2013 r. wskazał, że istnieją sytuacje, kiedy wydanie oryginału dokumentacji medycznej jest uzasadnione i celowe. Tak jest na przykład gdy istnieje zagrożenie dla życia lub zdrowia pacjenta albo w sprawach, których przedmiotem jest badanie autentyczności dokumentu.

Stanowisko Rzecznika znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów. Przykładowo w wyroku z 17 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, (sygn. akt: VII SA/Wa 1893/15) uznał, że „zakładając racjonalność ustawodawcy nie sposób uznać, że jego celem było zawężenie uprawnień do udostępnienia oryginału dokumentacji jedynie do innych podmiotów z wyłączeniem najbardziej zainteresowanego jakim jest sam pacjent (…). Takie ograniczenie uprawnień nie wynika bowiem z żadnych innych przepisów. Należy więc uznać, iż z brzmienia przepisu art. 27 ust 3 ustawy wynika, że pacjent ma prawo do żądania wydania oryginałów swojej dokumentacji”.

Podobnie w tej kwestii wypowiedział się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 13 lipca 2010 r., (sygn. Akt: II SAB/Rz 29/10), który dotyczył dostępu osoby upoważnionej przez pacjenta za życia do dokumentacji medycznej po jego śmierci. W treści orzeczenia sąd przyjął, że „udostępnienie dokumentacji takiej osobie obejmuje wszystkie formy określone w art. 27 ustawy o prawach pacjenta, a więc – wgląd, sporządzenie kopii, wydanie oryginału za pokwitowaniem odbioru z zastrzeżeniem zwrotu. Na takie szerokie rozumienie tego pojęcia wskazuje wykładnia systemowa i funkcjonalna, do których należy sięgnąć w niniejszej sprawie, bowiem wykładnia językowa nasuwa wątpliwości”.

Źródło: bpp.gov.pl