W przypadku gdy osoba zobowiązana do ponoszenia opłat za pobyt członka rodziny w DPS odmawia podpisania umowy i nie wyraża zgody na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, organ właściwy do ustalenia opłaty ustala ją w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatą wnoszoną przez mieszkańca domu i opłatami wnoszonymi przez inne osoby obowiązane, bez uwzględnienia ograniczeń, o których mowa w art. 61 ust. 2 pkt 2 i art. 103 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Tak wynika z wyroku WSA w Gliwicach z 31 sierpnia 2022 r. sygn. II SA/Gl 749/22.

Sąd wskazał, że w aktach sprawy organu I instancji znajduje się skierowane do skarżącej wezwanie do osobistego stawiennictwa po wcześniejszym umówieniu telefonicznym do podpisania umowy dotyczącej odpłatności za pobyt ojca w DPS, z informacją, że brak ustalenia z pracownikiem MOPR w terminie 7 dni od otrzymania wezwania terminu podpisania umowy równoznaczny będzie z odmową jej podpisania. Skarżąca nie odpowiedziała na wezwanie organu. Jednocześnie konsekwentnie strona w trzech oświadczeniach składanych na przestrzeni czterech miesięcy odmawiała zgody na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego.

W ocenie Sądu, w opisanej sytuacji, organy administracji I i II instancji orzekające w sprawie prawidłowo uznały o spełnieniu przesłanek do zastosowania art. 61 ust. 2e ustawy o pomocy społecznej i ustaleniu dla skarżącej opłaty za pobyt ojca w DPS w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania a wnoszoną przez niego opłatą.

Sąd pokreślił, że to strona odmawiając konsekwentnie zgody na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego i ponoszenia opłaty za pobyt ojca w DPS skutecznie ograniczyła możliwości dokonania oceny przez organy orzekające w sprawie jej sytuacji dochodowej, rodzinnej i zdrowotnej.

Orzeczenie jest nieprawomocne.

Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl