W wyroku z 16 grudnia 2021 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (II SA/Po 405/21) rozpatrywał sprawę dotyczącą odmowy przyznania prawa do zasiłku dla osób bezrobotnych.

Materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonych decyzji w przywołanej sprawie stanowił przepis art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którym prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub pracownik rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 55 § 1(1) ustawy - Kodeks pracy.

Organy uznały, że skoro skarżący rozwiązał stosunek pracy na mocy porozumienia stron to obecnie nie przysługuje mu zasiłek dla bezrobotnych.

W powyższym zakresie Sąd zauważył jednak, że zarówno na etapie odwołania, jak i skarg do sądu administracyjnego, skarżący wskazywał, że rozwiązanie umowy o pracę było związane z jego sytuacją zdrowotną, a w konsekwencji zmianą miejsca zamieszkania. Było to zdaniem sądu o tyle istotne, że z woli ustawodawcy nie każde rozwiązanie stosunku pracy na mocy porozumienia stron w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy, daje podstawę do odmowy przyznania zasiłku wypłacanego wedle reguły określonej w art. 71 ust. 1, gdyż przepis ten odsyła do powołanego powyżej art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Konsekwentnie więc organy orzekające mają obowiązek zbadania nie tylko trybu rozwiązania stosunku pracy, ale również przyczyn z jakich do niego doszło. Przy czym organy nie mogą poprzestać wyłącznie na treści świadectwa pracy.

Pomimo formułowanego zarzutu związanego ze zmianą miejsca zamieszkania jako podstawy rozwiązania umowy o pracę, Sąd zauważył, że organ odwoławczy nie odniósł się w treści zaskarżonej decyzji do podnoszonych argumentów. Stąd wydanie decyzji bez ustosunkowania się do powyższych zarzutów, a więc w konsekwencji bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, co do okoliczności istotnych w sprawie (a więc ustalenia, czy rozwiązanie stosunku pracy przez skarżącego na mocy porozumienia stron było uzasadnione przyczynami wymienionymi w art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy), WSA uznał za naruszające przepisy art. 7 i art. 77 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego.

Źródło: CBOSA, orzeczenie nieprawomocne