Świadczenie z ustawy „Za życiem” – charakter terminu

Świadczenie z ustawy „Za życiem” – charakter terminu fotolia.pl

Z tytułu urodzenia się dziecka, u którego zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu przysługuje jednorazowe świadczenie w wysokości 4000 zł.

Dwunastomiesięczny termin na złożenie wniosku o wypłatę jednorazowego świadczenia nie jest terminem prawa materialnego lecz prawa procesowego. Termin do złożenia wniosku o przyznanie jednorazowego świadczenia nie ma charakteru materialnego, bowiem nie jest to termin na ukształtowanie stosunku prawnego pomiędzy beneficjentem świadczenia a państwem.

Uprawnienie do jednorazowego świadczenia powstaje w momencie urzeczywistnienia się przesłanek wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”, to jest: urodzenia się dziecka żywego i uzyskania zaświadczenia o jego chorobie lub upośledzeniu oraz okresie ich powstania.

Dodatkowo, w zdaniu drugim art. 10 ust. 4 omawianej ustawy. przesądzono, że wniosek spóźniony pozostawia się bez rozpoznania. Tak określona reakcja na spóźniony wniosek ma charakter czysto procesowy.

Może się bowiem zdarzyć, że wniosek został złożony wprawdzie po 12 miesiącach od urodzenia się dziecka, jednakże wyłącznie z tego powodu, że ujawnienie i ostateczne zdiagnozowanie, że dziecko jest chore lub upośledzone, nie mogło z przyczyn obiektywnych nastąpić wcześniej. Nie można wykluczyć sytuacji, że stan zdrowia dziecka zaraz po urodzeniu nie wykazuje negatywnych symptomów, które następnie ujawniają się stopniowo, nie pozwalając na jednoznaczne wskazanie ich przyczyny. Uniemożliwienie uzyskania świadczenia w takim układzie faktycznym kłóciłoby się z logiką aksjologii porządku prawnego.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 kwietnia 2021 r., sygn. II SA/Gl 1530/20.

Źrodło: CBOSA 

Pt., 16 Lp. 2021 0 Komentarzy Dodane przez: Patrycja Grebla-Tarasek