„W ocenie Sądu zaskarżona uchwała Rady Miasta bezpodstawnie różnicuje w prawach osoby niepełnosprawne na te, które są w posiadaniu samochodu (na podstawie różnych tytułów prawnych) i te, które korzystają z pomocy osób posiadających pojazdy. Słusznie zatem podkreśla się w skardze, iż w wyniku przyjęcia takiego kryterium możliwości bezpłatnego parkowania zostali pozbawieni inwalidzi korzystający z uprzejmości osób posiadających samochód” – to teza z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, który zakwestionował postanowienia uchwały w sprawie ustalenia Strefy Płatnego Parkowania. Co jeszcze stwierdził WSA?

Wojewódzki Sąd przypomniał na wstępie, że ustawodawca nie wprowadził w ustawie o drogach publicznych kryteriów, jakimi obowiązana jest kierować się rada (gminy czy miasta) przy doborze podmiotów uprawnionych do korzystania z preferencyjnych zasad ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, pozostawiając w tym zakresie swobodę temu organowi. Nie oznacza to jednak zdaniem Sądu dowolności dla rady przy określaniu tych kryteriów w sytuacji, gdy zdecydowała się ona skorzystać z takiej możliwości – ograniczenie swobody działania rady w tym zakresie określone jest poprzez jednoznacznie wskazany przez ustawodawcę cel, jakiemu generalnie służy wprowadzenie opłat za parkowanie (art. 13b ust. 2 u.d.p.), drugim zaś takim, z którym Rada Miasta musiała bezwzględnie liczyć się przy ustalaniu zasad wskazanych w zaskarżonej uchwale są normy Konstytucji RP określające podstawowe zasady prawa stanowionego przez organy państwa prawnego. Jedną z tych norm jest zasada równości wyrażona w art. 32 Konstytucji RP – podkreślił WSA.

Sąd wskazał wyraźnie, że z zasady tej wynika nakaz jednakowego traktowania wszystkich obywateli w obrębie określonej klasy (kategorii) – wszystkie podmioty charakteryzujące się w równym stopniu daną cechą istotną (relewantną) powinny być potraktowane równo, a więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań, zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących. Ponadto WSA zaznaczył, że jeśli określona norma prawna traktuje odmiennie adresatów, którzy odznaczają się określoną cechą wspólną, wówczas mamy do czynienia z odstępstwem od zasady równości, lecz odstępstwo takie nie jest tożsame z naruszeniem art. 32 Konstytucji; wtedy jednak niezbędna staje się ocena przyjętego kryterium zróżnicowania.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 marca 2021 r., II SA/Go 39/21

Źródło: CBOSA