Zamiar przekształcenia powiatowych centrów pomocy rodzinie i publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych w centra dziecka i rodziny wywołał olbrzymie poruszenie i niepokój w powiatowych systemach pomocy społecznej i wsparcia rodziny, a także w środowiskach pieczy zastępczej. W związku z tym, przedstawiciele konwentu dyrektorów PCPR południowej i zachodniej Wielkopolski zwrócili się do Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o odpowiedzi na pytania, które nurtują środowisko.

Dotychczas pojawiające się w przestrzeni publicznej odpowiedzi na pytania były autorstwa Ministerstwa Edukacji i Nauki. Środowiska pomocy społecznej i wsparcia rodziny uznają jednak za wybiórczą i ograniczoną wiedzę resortu na temat funkcjonującego w Polsce systemu pomocy społecznej i wsparcia rodziny.

„Bardzo prosimy o przerwanie milczenia i zajęcie stanowiska w tak ważnej dla przyszłości polskiego systemu pomocy społecznej i wsparcia rodziny sprawie” – piszą przedstawiciele konwentu dyrektorów PCPR.

Do Minister Maląg skierowano następujące pytania:

1. Czy Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej popiera proponowaną w projekcie „Edukacja dla wszystkich” rewolucję w systemie pomocy społecznej i wsparcia rodziny, polegającą na połączeniu powiatowych centrów pomocy rodzinie i poradni pedagogiczno-psychologicznych. W praktyce – opieramy to na konsultacjach ze starostami – będzie to oznaczać włączenie powiatowych centrów pomocy rodzinie w poradnie psychologiczno-pedagogiczne, mające funkcjonować pod nazwą Centra Dziecka i Rodziny jako jednostki oparte na subwencji oświatowej – państwowej, której nie mają powiatowe centra pomocy rodzinie?
2. Co stanie się po włączeniu powiatowych centrów pomocy rodzinie w centra dziecka i rodziny, wg Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, z zadaniami, które są obecnie realizowane w powiatowych centrach pomocy rodzinie z zakresu: pomocy społecznej, wsparcia rodziny, systemu pieczy zastępczej, rehabilitacji społecznej i zawodowej, realizacji programów PFRON, przeciwdziałania przemocy w rodzinie, interwencji kryzysowej, działań podczas klęsk żywiołowych i lokalnych, kierowania do placówek wsparcia oraz do całodobowych placówek opieki, koordynacji działaniami powiatowych systemów pomocy społecznej, nadzoru nad jednostkami pomocy społecznej?
3. Co stanie się z dwudziestoletnim dorobkiem PCPR, przejawiającym się np. w utworzonych i skutecznie działających – koordynowanych przez PCPR – powiatowych systemach pomocy społecznej, wsparcia rodziny i pieczy zastępczej, w tym realizacji wielu zadań – np. związanych z pieczą zastępczą, pomocą osobom niepełnosprawnym, nadzorem nad domami pomocy społecznej, realizacją nowatorskich projektów na rzecz społeczności lokalnej – w tym prowadzenia kampanii społecznych, poradnictwa specjalistycznego i integracji środowiska pomocy społecznej oraz innych działań związanych z realizacją zadań na rzecz mieszkańców powiatu?
4. Czy utworzenie centrów dziecka i rodziny z połączenia PCPR i poradni psychologiczno-pedagogicznych zakłada ujednolicenie zasad zatrudniania i wynagradzania pracowników specjalistycznego poradnictwa i pomocy na stanowiskach: psychologa, pedagoga, terapeuty, doradcy zawodowego, które dziś w poradniach psychologiczno-pedagogicznych reguluje Karta Nauczyciela, zaś w PCPR ustawa o pracownikach samorządowych? Co z regulacją zatrudnienia dla pozostałych specjalistów pracujących obecnie w PCPR, np. pracowników socjalnych, koordynatorów rodzinnej pieczy zastępczej itd.?
5. Czy umocowanie centrów dziecka i rodziny w nowym systemie prawnym i zapowiedź nowych ustaw, tj: ustawy o centrum dziecka i rodziny, ustawy o wsparciu dziecka i ucznia, ustawy o wczesnym wspomaganiu rozwoju dzieci i wsparcia rodzin, pociąga za sobą radykalne zmiany w ustawie o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, a także ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie?
6. Dlaczego prace dotyczące projektu w obszarze edukacji, a także pomocy dziecku i rodzinie nie są prowadzone równolegle przez Ministerstwo Edukacji i Nauki i Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej lecz tylko przez Ministerstwo Edukacji i Nauki?
7. Dlaczego przedstawicielom pomocy społecznej i wsparcia rodziny nie zapewniono (wbrew ogólnikowym stwierdzeniom w informacjach z Ministerstwa Edukacji i Nauki) równego dostępu do konsultacji społecznych, tak jak przedstawicielom oświaty?
8. Jak Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej włącza się w trwające prace nad wdrożeniem programu „Edukacja dla wszystkich”? I czy Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przewiduje informowanie powiatowych centrów pomocy rodzinie o kierunkach i zakresie proponowanych i opracowywanych zmian w związku z projektem „Edukacja dla wszystkich” oraz czy planuje – na wzór działań ORE w systemie oświaty – prowadzenie szkoleń dotyczących wdrażania programu i wypracowywania ewentualnych zmian?