Naczelny Sąd Administracyjny przyznał rację powiatowi w sporze z wojewodą na temat zgodności z prawem uchwały Rady Powiatu w sprawie wprowadzenia zakazu używania jednostek pływających napędzanych silnikami spalinowymi na zbiorniku wodnym. Przy okazji NSA poczynił szerokie rozważania na temat podstaw prawnych podejmowania tego typu uchwał.
W ocenie NSA zasadnicze znaczenie w tej sprawie miała wykładnia art. 116 ust. 1 Prawa ochrony środowiska w związku z art. 113 Prawa ochrony środowiska oraz w związku art. 7 Konstytucji RP. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wprowadzenie przedmiotowego zakazu mogło nastąpić na podstawie odpowiednich pomiarów hałasu, które przemawiałyby za koniecznością tego rodzaju ograniczeń. Naczelny Sąd Administracyjny nie podzielił przy tym stanowiska Sądu I instancji, zgodnie z którym „z art. 116 ust. 1 p.o.ś. nie wynika w szczególności obowiązek przeprowadzenia, przed podjęciem uchwały, pomiarów akustycznych, w celu ustalenia aktualnego stanu akustycznego terenów przeznaczonych na cele rekreacyjno-wypoczynkowe”. Według Naczelnego Sądu zgodnie bowiem z art. 116 ust. 1 p.o.ś., właściwa miejscowo rada powiatu, w drodze uchwały, z zastrzeżeniem art. 116 ust. 2 i 4 p.o.ś., ograniczy lub zakaże używania jednostek pływających lub niektórych ich rodzajów na określonych zbiornikach powierzchniowych wód stojących oraz wodach płynących, jeżeli uzna, że jest to konieczne do zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych na terenach przeznaczonych na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Oznacza to zdaniem Sądu, że ustawodawca zezwala radzie powiatu na wkroczenie w tym przypadku w sferę praw i wolności jednostki w formie ograniczenia lub nawet zakazu używania danych jednostek pływających, lecz pod warunkiem, że jest to niezbędne do zapewnienia odpowiednich warunków akustycznych.
Pojęcie „odpowiednich warunków akustycznych” jest pojęciem nieostrym, a w omawianym przypadku ograniczeniu podlega prawo własności i powszechne korzystanie ze śródlądowych powierzchniowych wód publicznych, w tym także uprawianie sportów wodnych. Po tych wskazaniach NSA stwierdził, że przepis, który wprowadza takie ograniczenie musi realizować wymagania z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, a więc zasadę proporcjonalności, w świetle której ograniczenia dotyczące korzystania z konstytucyjnych wolności i praw powinny być ustanawiane tylko w ustawie i jeżeli jest to konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, jak i dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, czy też wolności i praw innych osób. Ponadto powyższe ograniczenia nie powinny naruszać istoty wolności i praw. Uwzględnienie tej zasady jako zasady ustrojowej jest zdaniem NSA niezwykle istotne z punktu widzenia wykładni art. 116 ust. 1 p.o.ś. Jak już wyżej wskazano, pojęcie zapewnienia „odpowiednich warunków akustycznych” jest pojęciem nieostrym, jednak zakres uznania rady powiatu przy jego wykładni nie jest według NSA całkowicie dowolny – należy bowiem zastosować w tym przypadku wykładnię systemową art. 116 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 1 p.o.ś. oraz odpowiednich przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku. Ma to na celu ustalenie odpowiednich warunków akustycznych na danym terenie, przeznaczonym na cele rekreacyjno-wypoczynkowe, w świetle dyspozycji art. 116 ust. 1 p.o.ś. w zakresie oceny stanu akustycznego środowiska ustalonego na podstawie wyników pomiarów hałasu oraz przy uwzględnieniu innych relewantnych czynników – orzekł NSA.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 listopada 2021 r., III OSK 4128/21
Źródło: CBOSA
