Naczelny Sąd Administracyjny nie przychylił się do poglądu Prokuratora Regionalnego, który w skardze kasacyjnej dotyczącej uchwały Rady Miasta w przedmiocie ustalenia cen za usługi przewozowe transportu zbiorowego komunikacji miejskiej twierdził, że gmina wykonująca zadania publiczne objęte porozumieniem międzygminnym nie może przejąć od gmin – stron porozumienia, kompetencji prawotwórczych.

W omawianej sprawie Miasto – na podstawie przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 8) i wskutek zawartych porozumień komunikacyjnych – pełniło funkcję organizatora publicznego transportu zbiorowego w zakresie zadania o charakterze użyteczności publicznej w komunikacji miejskiej organizowanej na liniach komunikacyjnych przebiegających na obszarze Miasta i Gmin, z którymi zawarto porozumienia. Wśród zadań, które Miasto przyjęło od Gmin, znajdowały się m.in.: organizacja regularnego przewozu osób autobusami komunikacji miejskiej na odcinkach tras linii komunikacyjnych wskazanych w załącznikach do porozumień, pomiędzy granicą administracyjną Miasta a przystankami końcowymi znajdującymi się na terenie Gminy; kształtowanie taryfy komunikacji miejskiej; organizacja i prowadzenie dystrybucji biletów. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego powierzenie gminie funkcji organizatora transportu zbiorowego ma wpływ nie tylko na jej uprawnienia wykonawcze, ale także nadaje jej kompetencje do stanowienia prawa w związku z przyjęciem do realizacji tego zadania.

Naczelny Sąd Administracyjny podzielił tym samym stanowisko Sądu I instancji, według którego wskazane przepisy ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowią normę kompetencyjną, upoważniającą radę miasta do stanowienia w drodze uchwały postanowień obowiązujących na całym obszarze objętym zawartymi porozumieniami komunikacyjnymi, w tym dotyczących publicznego transportu zbiorowego.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lutego 2021 r., I GSK 1455/20

Źródło: CBOSA