Jak stanowi art. 53 ust. 1 Karty Nauczyciela dla nauczycieli dokonuje się corocznie odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości ustalonej jako iloczyn planowanej, przeciętnej w danym roku kalendarzowym, liczby nauczycieli zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze zajęć (po przeliczeniu na pełny wymiar zajęć) skorygowanej w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych nauczycieli (po przeliczeniu na pełny wymiar zajęć) i 110% kwoty bazowej, o której mowa w art. 30 ust. 3, obowiązującej w dniu 1 stycznia danego roku.
Kwota bazowa, do której poprzez art. 30 ust. 3 Karty Nauczyciela odwołuje się przywołany przepis jest to kwota bazowa, określana dla nauczycieli corocznie w ustawie budżetowej.
Stosownie zaś do art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela dla nauczycieli będących emerytami, rencistami lub nauczycielami pobierającymi nauczycielskie świadczenie kompensacyjne dokonuje się odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w wysokości 5% pobieranych przez nich emerytur, rent oraz nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 30 marca 2021 r. (III SA/Po 119/21) wskazał, że w przepisie tym chodzi o emerytury, renty i świadczenia kompensacyjne pobierane przez nauczycieli na przestrzeni całego roku, nie zaś - jak twierdzi skarżąca - o miesięczne w tym względzie świadczenia.
Przede wszystkim Sąd zauważył, że w art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela, względem ust. 1 tego artykułu, prawodawca w sposób szczególny unormował wyłącznie problematykę wysokości odpisu na ZFŚS wobec ujętych w tym przepisie nauczycieli będących emerytami, rencistami lub nauczycielami pobierającymi nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, stanowiąc, że odpisu tego dokonuje się w wysokości: "5% pobieranych przez nich emerytur, rent oraz nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych". Na gruncie analizowanych przepisów Karty Nauczyciela odróżnić bowiem trzeba sprecyzowanie przez prawodawcę okresu czasu, na jaki dokonuje się odpisu na ZFŚS, co nastąpiło poprzez wskazanie, że odpisu tego "dokonuje się corocznie", od wysokości tak dokonywanego odpisu. Inaczej rzecz ujmując Sąd wskazał, że o ile w tej pierwszej kwestii w art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela nie przewidziano żadnych odstępstw, co prowadzi do wniosku, że także przewidziane w tym przepisie odpisy dla nauczycieli będących emerytami, rencistami lub nauczycielami pobierającymi nauczycielskie świadczenie kompensacyjne dokonuje się corocznie, o tyle w drugiej z tych kwestii prawodawca w sposób szczególny unormował wysokość dokonywanego odpisu.
WSA wskazał także na problemy, które wynikałyby z odmiennej interpretacji. Przede wszystkim niewiadomym byłoby to, który z miesięcy, za który pobrane zostaje stosowne świadczenie, miałby zostać przyjęty za miarodajny dla określenia wysokości odpisu na ZFŚS. Jedynym racjonalnym rozwiązaniem w tym względzie byłoby przyjęcie, że w art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela chodziłoby o średnie miesięczne świadczenie, jednakże przepis ten w ogóle o tym nie stanowi, a więc prowadziłoby to do wykładni rozszerzającej, abstrahującej zupełnie od jego treści. Na uwagę zasługuje zdaniem Sądu przy tym także i to, że w art. 53 ust. 2 Karty Nauczyciela prawodawca przy określeniu wysokości odpisu na ZFŚS nie odwołał się do jakiegokolwiek iloczynu ani nie wskazał na przeciętną w danym roku liczbę nauczycieli, czy przeciętną wysokość przysługujących im w tym względzie świadczeń, bowiem założeniem ustawodawcy było uwzględnienie faktycznie pobranych emerytur, rent oraz nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, przez objętych tym przepisem nauczycieli.
Zaprezentowana powyżej wykładnia systemowa ma w ocenie sądu na względzie interes pracowników, czy konkretnie rzecz ujmując nauczycieli.
Źródło: CBOSA