Pilnie należy uchwalić ustawę regulującą zasady stosowania monitoringu wizyjnego w przestrzeni publicznej. Z wnioskiem tym Rzecznik Praw Obywatelskich, prof. Irena Lipowicz oraz Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, dr Wojciech Rafał Wiewiórowski wystąpili podczas seminarium „Kto na nas patrzy? Obywatel pod obserwacją kamer". Odbyło się ono 11 października 2012 r. w Biurze RPO, a jego uczestnicy podczas dwóch paneli dyskusyjnych rozmawiali na temat problemów związanych z rozwojem monitoringu wizyjnego i poszukiwaniem możliwych rozwiązań prawnych.
Korzystanie z systemów monitoringu rodzi coraz więcej pytań o prawny zakres ingerencji w prywatność osób fizycznych i o warunki, jakie systemy monitorujące powinny spełniać. Faktem jest, że różne podmioty stosują systemy monitoringu (wideonadzoru, monitoringu wizyjnego, czy audiowizualnego), a pozyskiwaniem tą drogą informacji zajmuje się coraz szerszy krąg podmiotów zarówno z sektora publicznego, jak i prywatnego. Skutkiem stosowania monitoringu może być utrwalanie wizerunku osób fizycznych, a następnie jego przechowywanie, opracowywanie i wykorzystywanie dla różnych celów. Tymczasem ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.) nie reguluje w sposób szczególny tych kwestii. Niemniej zaznaczyć należy, że w polskim porządku prawnym istnieją przepisy branżowe, które zezwalają określonym podmiotom na stosowanie monitoringu, w tym na jednoczesne nagrywanie obrazu i dźwięku.
Biorąc pod uwagę fakt, że kwestie te są uregulowane jedynie w niektórych przepisach branżowych, oraz to, iż monitoring bywa coraz powszechniej wykorzystywany przez różne podmioty, w ocenie Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych (GIODO) kwestia ta wymaga pilnego uregulowania.
W tej sprawie 24 marca 2010 r. GIODO skierował do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji wystąpienie dotyczące rozważenia możliwości zainicjowania prac legislacyjnych mających na celu unormowanie w przepisach rangi ustawowej ogólnych zasad dotyczących wideonadzoru. Ponadto 13 stycznia 2011 r., dr Wojciech Rafał Wiewiórowski w odpowiedzi na pismo prof. Ireny Lipowicz, Rzecznika Praw Obywatelskich podkreślił konieczność uregulowania kwestii dotyczących monitoringu (wideonadzoru) w odrębnym akcie prawnym, innym niż ustawa o ochronie danych osobowych, dzięki czemu możliwe byłoby m.in. zagwarantowanie odpowiedniego standardu ochrony informacji pozyskiwanych z wykorzystaniem monitoringu.
Źródło: GIODO