Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wypowiedział się w tytułowej kwestii negatywnie. Z jakich przyczyn?
Sąd na wstępie zauważył, że przepis art. 152 § 1 k.p.a. nie wskazuje wprost rodzaju decyzji, której wykonanie może podlegać wstrzymaniu – jednak z uwagi na fakt, iż przepis ten dotyczy właśnie wstrzymania wykonania decyzji, a wstrzymanie wykonania może dotyczyć tylko takich aktów, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania, wstrzymanie wykonalności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy zdaniem WSA jest bezprzedmiotowe, gdyż nie wynika z niej bowiem żadne prawo ani obowiązek, które dałyby się wykonać – tak, by zostały spełnione przesłanki art. 152 § 1 k.p.a.
WSA stwierdził, że przez pojęcie wykonania aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie egzekucji do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w tym akcie. W konsekwencji zdaniem Sądu wstrzymanie wykonania dotyczy sytuacji, gdy zaskarżony akt wywołuje skutki materialnoprawne – a skutków takich nie wywołuje decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, gdyż nie podlega wykonaniu w postępowaniu egzekucyjnym. WSA przypomniał o tym, że zgodnie z art. 63 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności czy uprawnień osób trzecich. W ocenie Sądu jej cel ogranicza się do wskazania, czy inwestycja danego typu może w ogóle być zlokalizowana na konkretnej działce i nie przesądza ona w żadnym wypadku o tym, czy opisane w niej przedsięwzięcie dojdzie rzeczywiście do skutku – stwierdza ona jedynie istnienie pewnego stanu faktycznego i prawnego. Według WSA zatem już sam charakter decyzji o warunkach zabudowy decyduje o tym, że nie jest możliwe wstrzymanie jej wykonania, a stanowisko to jest aktualne i wyrażane w orzecznictwie sądowoadministracyjnym zarówno na gruncie art. 152 k.p.a., jak i na gruncie art. 61 § 3 p.p.s.a.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 1 grudnia 2021 r., II SA/Ke 800/21
Źródło: CBOSA
